Borneo.. Brunei.. Verwarrend!

Aangekomen in Tawau, Maleisie, woensdag 19 september.
Het was nog maar 5 uur ‘s middags, dus tijd zat om nog een paar uur door te rijden naar Sandakan! Met ons beste beentje voor hebben we een mannetje geregeld die ons wel wilde brengen voor een redelijk bedragje, maar dan zouden we de auto, die maar liefst volgens de beste man twee mensen voorin, 4 op de achterbank en nog 4 in de kofferbak (+baggage!) kon houden, wel moeten delen. Zoals we hebben geleerd in Indonesie: No Problem!
We stopten hier en daar en er stapten wat mensen in. Onze chauffeur sprak weinig Engels, maar wist zich wel uit te drukken met handgebaren. Zo kwam ik erachter dat we ‘even moisten wachten’ op twee mensen die een stempel moesten halen bij de Ambassade, no problem natuurlijk. Een uurtje ging voorbij, even wat instant noodles gehaald. Nog een uurtje, toen begon het zo erg te regenen, dat we het volgende half uurtje wachten ook nog wel in de auto wilden wachten. Toen was de maat vol. Op zoek naar antwoorden! “Hoe lang duurt het nog?” was vooral de vraag. Hier kregen we geen antwoord op, het is namelijk onduidelijk hoelang het kan duren voordat de beste mensen hun stempeltje in het paspoort hebben gekregen.
Ondertussen was het rond 8 uur ‘s avonds. Het was donker en pokkeweer, en de afstand die we nog moesten afleggen was sowieso 5 uur, misschien nog wel meer met het oude mannetje achter het stuur en de regen op het voorruit. We besloten ons geld, met behulp van de vertaling van het restaurantmeisje, terug te vragen en een nachtje in Tawau te blijven, morgen nieuwe ronde nieuwe kansen!

De volgende dag op pad naar het busstation. Met op schaal uitgetekende kaart die we mee kregen van de aardige eigenaar van het hostel, zaten we zo in de goede bus met de topfilms ‘Komodo’ en ‘Komodo vs. Cobra’ op tv! Luxe zoals ze hier zijn; Engels gesproken met lokale ondertiteling!

Het eerste hotel in Sandakan was een overwinning. Naast onze nieuwe vrienden, de drie kakkerlakken van 4 cm lang, ook na het verschonen van het bed en inspuiten met deet op mezelf en de lakens, waren de mini-miertjes de volgende ochtend nog steeds gezellig in mn nek aan het kriebelen! Als we kamergenoten willen, willen we daar wel zelf voor kiezen, kortom: wegwezen!
Het hostel waar we heen zijn gegaan had een huiselijke sfeer, fijn! Elke ochtend pannenkoeken, lekker! En bookexcange, handig!

Voordat Janneke aankwam in Sandakan, hebben Jeltje en ik nog de ‘Heritage Trail’ gelopen. Een lange trap ‘stairs with 100 steps’, English Theahouse met een super mooi uitzicht en lekkere cheesecake, aantal tempels en een museum!
Daarna hadden we nog net tijd voor een filmpje die we gescoord hadden. We hadden een DVD met zo’n 10 films gekocht, met onder andere Titanic! Om de overeenkomsten eens door te nemen (Je had het laatste verhaal van Indonesie moeten lezen hiervoor.. ). Ook voor het eerst in maanden weer eens gekookt, het maken was in dit geval leuker dan dat de MieGhettie lekker was, maar dat mocht de pret niet drukken!

Toen was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Gewapend met de ballonnen met tekst en een taxi, zijn we Janneke gaan halen! Wat een energie! Wat een gezelligheid! Echt heel leuk dat ze er was!!
In het hostel hadden we taart en biertjes! Feestje!!

Na de Orang Utan’s te hebben bekeken (echt net mensen met lange armen en benen!), door de jungle over de Canopy Walk en de touwbrug, een lift te hebben gescoord van een person die waarvan het geslacht nog steeds een raadsel is, in een razend snel tempo drie foto’s van een temple te hebben gemaakt.. En nog zoveel meer.. Was het een paar dagen later tijd voor de bus naar Kota Kinabalu! Oftewel “KK”.

In KK hebben we natuurlijk nog meer leuke dingen gedaan. ‘Mari Mari Cultural Village’ was erg leuk, een soort open lucht museum met de traditionele longhouses, manier van koken, vuur maken, dansen, pijltje schieten, kennis gemaakt met de koppensnellers... Noem maar op! We mochten alles zelf ook proberen, behalve elkaar het hoofd afhakken natuurlijk. Er waren mensen aan het werk in traditionele kleding die het lieten zien, waardoor we ons niet zo snel verveelden. Daarnaast hadden we een gids die het bijns onmogelijk maakte dat we ons verveelden. Deze riep de hele tour “Mari Mari” wat “come come” betekend. Hierbij wuifde hij met beide handen in de lucht om zijn groep meet e krijgen. Wij waren zo snel niet als dat hij zou willen, dus “Mari Mari” kwam vaak voorbij. Ook tussen ons drieen hebben we dit lang vol gehouden!
We zijn in KK nog gaan duiken! Drie keer deze dag! Het was weer super! In het water was het niet zo helder als anders, wat het weer een hele andere ervaring maakte! Weer een schildpad gezien! En onder een plateau gezwommen met miljoenen vissen om ons heen! Toen ik naar beneden keek, zag ik een vrij groot gevaarte. Ik greep de instructeur bij de vin en wees naar beneden. Hij gebaarde dat we maar beter wat hoger konden zwemmen.. Later vertelde hij, toen we weer boven water waren, dat het een barracuda was. Er zijn daar vaak twee, en hij ziet ze niet graag alleen zwemmen.. De barracuda kennen we van de film ‘Finding Nemo’ de vis die de moeder van nemo op at.. vrij gewelddadig.. Het was weer een fantastische ervaring onder water!

Verder nog een rivercruise gemaakt, op zoek naar de ‘Blanda Monkey’ en de ‘Fire Flies’. Oftewel, de Hollandse aap en de vuurvliegjes. De aap heet zo omdat ‘ie een grote neus heeft. Ook wel Probiscus genoemd! De vuurvliegjes waren zoveel! Allemaal in bomen! Het was net kerst! Echt heel mooi om te zien!

Vrijdag de 28e, verjaardag van mn moeder en tijd om naar Brunei te gaan. Brunei is een klein staatje op Borneo, omringt door Maleisie. Het blijkt er vrij strikt te zijn, er mag bijvoorbeeld niet gerookt of gedronken worden in het openbaar. Dat wordt dus detox!
Ze betalen hier met de dollar, dus alles is net wat duurder. Maar twee volle dagen Brunei zijn goed te doen, dit is dan ook het land waar we het minst geld hebben uitgegeven!


Discover Brunei, hoe kan dat nou beter dan een citywalk! Langs het Museum, een tempel, shoppingmall, moskee, watervillage… De moskee was erg mooi van buitenaf, binnen mochten we in complete outfit drie meter erin lopen, totaan het tapijt. Geen foto’s of films maken en weer dezelfde weg terug. Dit was dus snel bekeken. Van buitenaf is het wel echt een heel indrukwekkend gebouw!
De watervillage was ook erg bijzonder! We hadden een mannetje met een boot geregeld, die zou ons wel even rondvaren in dit dorpje. Al snel zagen we een donkere lucht aan komen en onze bootman stelde voor onder de school te schuilen. Prima idee, binnen een paar minute regende het wel echt heel erg! De watervillage is een stadje gebouwd op het water. Iets met mensen die geen geld hadden voor grond, of de stad uit gezet waren ofzo.. In ieder geval, het is een compleet op zich staand stadje, met politiebureau op het water, tankstation op het water, ziekenhuisje op het water en een brandweer op het water! Erg handig, aangezien alles van hout is gemaakt!
Die avond zijn we naar Jeruddong Park geweest. Een speelpark wat vroeger voor de Royal Family was, maar nu open voor publiek. Sommige toestellen zijn verkocht en niet werkend, anderen werken gewoon niet.. Het is een bijzonder zooitje bij elkaar! We kwamen we aan en volgens de mensen waren de attracties dicht door het slechte weer. Maar het park was open. Overal lichtjes! Bijzondere situatie.
We hebben ons in ieder geval goed vermaakt, we konden we schieten, en volgens de meneer van de schietbaan hadden de medewerkers pauze, en over een half uurtje was alles weer open. Dus eerst maar naar de foodcoard voor een sweet en sour chicken, en toen de bootjes in!
Daarna was het mooi geweest!

De volgende dag naar een ander museum! En mem gaat echt trots op me zijn op wat ik nu vertel! We zaten in de bus, en in de bus moet je gewoon ‘stop’ roepen als je er uit wilt, geen haltes verder. Ik herkende waar we waren en heb de bus gestopt! Wat een orrientatie!! Hoogtepunt van de dag!

Nog een ander hoogtepunt was een andere moskee. Gigantisch ding! Ik was erg onder de indruk! Het voelde alsof we in een sprookjeskasteel terecht waren gekomen! Grote trappen, kroonluchters, open ramen, mooie plafonnen.. Super mooi!
Toen we van de moskee naar de mall wilden, werd on seen lift aangeboden door een gezinnetje. We hadden ze om de weg gevraagd, volgens de vrouw was het erg ver, dus alle kinderen in de kofferbak en wij erbij in! Dat vind ik zo mooi!
Helaas was het niet het goede winkelcentrum, maar het was wel erg lief!!

Maandag 1 oktober, vliegen naar Kuching! We hadden de beste vlucht gevonden! Deze ging toch rechtstreeks en was de helft goedkoper dan de ene die we als eerst hadden gevonden. Maar goed dat we nog even hadden gewacht met boeken!

Zo is het eerst wel weer voldoende! Anders wordt het ook weer zo lang he!
Met z’n 3en reizen ging ons goed af, het is ook erg gezellig! We zorgen goed voor onszelf door lokaal fruit te proeven! Verder ben ik nog steeds fanatiek met m’n scrapbook en verdoen we onze tijd met Japanse Puzzels! Ik ben er nog geen ster ik, kruisjes.. streepjes.. streepjes worden toch gewoon kruisjes.. Verwarrend!

Zoals wel duidelijk is, is dit nog niet het verhaaltje tot nu toe, misschien later deze week nog een stukje..
Moarn mar wer even ien ‘t waar sjen!