Sri Lanka, even er tussenuit!

Op vrijdag 19 oktober zijn we naar Sri Lanka, Colombo, gevlogen. In de eerste instantie voor het visum voor India, maar we maken er een mooi uitje van, en nemen nog een extra weekje!
Aangekomen op Colombo weten we dat we hier het beste weer zo snel mogelijk uit kunnen, dus een taxi afgedongen naar Mount Lavinia, een rustig plekje aan de kust, met dan wel een gigantisch drukke weg er door heen, maar aan de zee-kant heb je daar geen last van.
Na de Lonely Planet te hebben doorgelezen en hier en daar wat rond te vragen, bleek Mt. Lavinia een plekje te zijn waar eigenlijk niks te doen is, naast het strand dan. Dus besloten we de volgende dag door te gaan naar Kandy, waar we ons visum ook aan konden vragen!

De treinreis naar Kandy was echt een uitdaging maar heel gaaf! We stonden op het station met nog 4 andere touristen uit de USA. Op een gegeven moment werd er wat omgeroepen, natuurlijk geen idee wat, en ineens beginnen alle mensen te rennen van ons perron naar een perron aan de andere kant van het station. Erachter aan natuurlijk! Toen begon het te dagen, waarom zo’n haast? Uiteindelijk warden we in de trein gepropt en stonden we zij aan zij in de trein, Jeltje, ik en 300 lokale bevolking in een coupe, de USA’s gaven het op en zagen we bij vertrek op het stationsbankje wachten op de volgende trein (die zeer waarschijnlijk net zo druk was, want het was weekend en alle werkende mensen gingen voor het weekend naar huis) Na 3 uurtjes staan, ondertussen de backpack af gedaan voor wat meer ruimte, werd het wat rustiger en konden we zelfs een stoel delen!
De rit was wel echt fantastisch! Dit konden we gemakkelijk zien met de constand openstaande deuren.. De bergen in! Canaf de kust kon je het landschap zien veranderen van droog en warm naar vochtig en koud. Het uitzicht was echt ongelooflijk! Zo hoog en zo groen!

Na de treinreis van de hele dag naar Kandy en de volgende dag wat papierwerk op de Indian Ambassy (wat echt bijna niet te doen was, want ik moest het zelfde formulier wel drie keer invullen, elke keer weer wat anders wat anders moest, maar rustig blijven helpt!), was het tijd voor wat ontspanning. De Botanical Gardens doorgelopen, met fantastische grote vleermuizen in de bomen. Naar de Big Buddha, die erg leek op die van Thailand, maar bij deze konden we omhoog klimmen. Toen we boven waren, begon het te regenen. Achter de schouder van Buddha, onder een afdakje, vonden we de perfecte spot voor onze lunch: crackers met Happy Cow, oftewel: Lachende Koe smeerkaas in puntjes!
‘s Avonds nog even snel naar een traditionele dansshow, toen was het de volgende dag tijd om te gaan! In de trein naar Ella.

Deze rit was vrij lang, maar door onze nieuwe strategie: vooraan gaan staan, armen alvast naar binnen en vasthouden aan de reling, en beide bij een andere ingang, hadden we nu een zitplekje. Net als de andere mensen.. Want deze trein was zo druk niet..

In Ella vonden we het tijd voor een dagje Speedtourisme, we hebben ten slotte mar 2,5 week voor het hele land! Met onze nieuwe reisgenoot Paul hebben we onszelf in de tucktuck geinstalleerd om naar Little Adams Peak te gaan. Toen de driver gebaarde dat we er waren, wees Jeltje naar een klein, small padje met gigantisch afgrond “Die kant op?”. De driver zegt “Okey”, laat weten dat wij ook weer moeten gaan zitten en scheurt het padje omhoog! Ik heb in aardig wat tucktucks gezeten ondertussen, maar deze rit komt wel in de top 5 hartritmeverhogende ritten tot nu toe!
Daarna een kleine klim te voet omhoog voor een fantastisch uitzicht! De wolken bewogen in een cirkel om ons heen, langs de bergen. Het was echt ontzettend mooi!
Op de weg terug een stukje om langs een theefabriek. Sri Lanka staat onder andere bekend om de lekkere thee. Deze die wij mochten proeven, stond waarschijnlijk al een tijdje te trekken en ik vond het niet te drinken. Gelukkig was onze vriend Paul mee, een Engelsman die natuurlijk van sterke thee houdt, hij wilde nog wel een kopje. Verder heb ik veel geleerd over het theeproces, waar ik nu niet op in ga.
Onderweg kwamen we een kleine pup tegen. Helemaal onder de modder, vies, trillen.. Was zo zielig. Langs de weg in de berm bij twee stukjes in plastic ingepakte ananas, zat ie met vragende oogjes “Help me..”. Mn hart brak! We hebben ‘m koekjes gegeven en ik heb een bakje gemaakt van de twee ananasschijven en het plastic voor wat water. Toen was het toch tijd om te gaan, er was geen mogelijkheid het hondje mee te nemen…
Op zoek naar een tucktuck, op naar de waterval, die moisten we ook even gezien hebben natuurlijk. Hier kwamen mannen op ons af me mooie stenen uit de bergen en wilden weten waar we vandaan kwamen. “Holland..”. “Cadeautje! Cadeautje!”, een mooi nederlands woord voor hun om te kennen voor de lokale Sri Lankanees… En inderdaad, een paar minuten later vroegen ze om euro’s, of ander geld, omdat hun kinderen buitenlands geld sparen. Ik vond het een beetje onwaarschijnlijk dat de mannen hun tijd doorbrengen met stenen zoeken in de bergen, dezen als cadeautje aan buitenlanders geven en vervolgens vragen om ander geld dan Sri Lankan Rupee voor de verzameling van hun kinderen. Wat sommige slimme buitenlanders doen is; Ze vragen mensen om ander geld dan het geld wat ze niet meer gebruiken, dus van landen waar de tourist al is geweest. Omdat je hier niks meer mee doet, kun je net zo goed deze beste local wat geven, als ‘ie daar blij mee is. De local spreekt veel touristen aan, vraagt waar ze vandaan komen, en probeert het geld met de nationaliteit te matchen. Dus als hij erachter zou komen dat wij met euro’s betalen, hij heeft euro’s gekregen van bijvoorbeeld een australier, dan vraagt hij mij of ik de euros van hem wil kopen, omdat ik ze weer kan gebruiken als ik thuis ben, en zo heeft hij lokaal geld! Slim!!
Dus misschien doen ze dat ook wel, in plaats van de verzameldrang van hun kinderen stimuleren.
Op de kaart van Ella stond nog een temple waar we in de tucktuck langs zouden komen. Als we er toch langs komen, kunnen we net zo goed even binnenlopen. Dit bleek toch anders. Onze driver vroeg een lokale oude man en zijn kleinzoon waar we heen moesten. Bleek dat we nog een heuveltje op moesten voor we in de cave-temple waren. De driver was ook wel benieuwd, dus ging gezellig mee, ook de opa en kleinzoon hadden wel zin in een wandeling, dus met z’n allen omhoog! Daar aangekomen was het iets anders dan in verwacht had, het was een klein grotje met weinig tempel erin.
Na de afdaling terug en op het punt stonden de tucktuck in te springen, was er een momentje van: moeten we deze mensen ook even wat geld geven? Goed, 100 rupee tip! “Uhm.. It’s 200..” zegt de kleinzoon. Dat was niet helemaal wat wij in gedachte hadden, aangezien ze uit zichzelf gezellig mee liepen, en het was niet echt een moeilijke klim, gewoon de trap omhoog.. Nederlands als we zijn; eerlijk is eerlijk, we hebben er niet om gevraagd en is er vooraf niks verteld of afgesproken. Dus het is 100 of het is klaar.. Maar ik begrijp het wel, als je weinig hebt en er lopen rijke touristen door het land, kunnen die prima wat missen.

Tijd voor lunch! We hadden nog maar net besteld toen het begon te plenzen! Waterval op straat! Wat een regen! We hebben steeds veel geluk met net op tijd ergens zijn als het begint te regenen, en vandaag was niet anders.
De rest van de middag stond in het teken van shopjes bekijken en kaartjes kopen en schrijven!

Genoeg Ella, op naar de kust! Op naar Arugam Bay! Meteen meer warmte en minder regen. Hier was het voor Jeltje tijd om op de surfplank te springen. Ik heb het ook twee keer geprobeerd, maar ben erachter gekomen dat surfen niet echt mijn ding is. Dus heb ik de eigenaar van het hostel gevraagd of ik wat op de muur mocht schilderen. Dat was ‘No proplem’. Dus een mooi golf-design, wat blauwe verf en ik vermaak me prima!
Verder hebben we nieuwe vrienden gemaakt in Arugam Bay; Jenny en Chris, een jong stel uit Australie.
En natuurlijk het National Park onveilig gemaakt. Op de namiddag in de jeep, toen het ontzettend regende. De jeep was niet echt waterproof, wat resulteerde in paraplu’s in de jeep, een mooi plaatje!
Op zoek naar een waterdicht hutje op het strand, op de rand van het national park. Hier hebben onze gide en driver een vuurtje gemaakt, vis geroosterd en aardappels in het vuur gegooid.
De volgende ochtend erg vroeg op om de dieren te spotten. Veel pauwen vooral! Ook veel mooie vlinders en vogels. En olifanten! Die zijn altijd zo mooi! Bij het meer een ontbijtje en rond lunchtijd waren we ook alweer terug in het hostel.

Een paar dagen ontspannen doorgebracht te hebben in Arugam Bay, was het tijd om terug te gaan naar Kandy om ons visum te halen. Zo spannend! ‘s Ochtends het paspoort inleveren en op de namiddag weer ophalen. De spanning was goed te voelen! Om onze gedachten te verzetten zijn we maar even naar naar een aantal musea gegaan, wat wel erg interessant was. Er was een museum, National Museum, met allemaal Nederlandse spullen van vroeger. De museummeneer wist alles goed uit te leggen. Het andere museum, Buddha Museum, over het buddhisme. Ook deze meneer legde alles super goed uit en we hebben ontzettend veel geleerd.
Donderdag 1 november; Terug naar het visumbureau… We hebben ‘m!! Zo blij!!! De reden van ons mooie tripje naar Sri Lanka!

De volgende ochtend moesten we vroeg op. We wilden in de trein naar Unawatuna. We hadden er iets minder goed over nagedacht, waren nog wat slaapdronken, want we stonden om half 5 op straat in het donker zonder dat we wisten welke kant het treinstation op was, en we hadden net een aantal tucktucks afgewimpeld. Het spoor volgen dan maar. En natuurlijk zijn we aangekomen!
Unawatuna is een klein stadje aan de zee, heerlijk is het hier! We hebben weer gedoken, dat kan hier echt voor een prikkie! We wilden het schipwrak zien, maar helaas, toen we onder water waren was het zo mistig dat ik mn eigen vinnen niet eens meer kon zien, dus meteen werden we weer omhoog gestuurd en zijn we naar een ander duikspot gegaan. Van alles gezien natuurlijk, een haai in de verte en een stonefish die best dodelijk is.
Op de namiddag op naar de kookcursus bij Chintha! Pompoencurrie en dahl gemaakt met coconut chutney! Echt heel lekker! De recepten zou ze nog mailen.
's Avonds een borreltje met Roderik uit Amsterdam en Emma uit Australie.

Toen was het tijd voor skype om de grote plannenwijziging te vertellen...
Dus bij deze ook voor de mensen die meelezen via de blog:
Ik kom niet thuis voor december. Jeltje en ik vliegen 3 december naar Kuala Lumpur om dik inkopen te doen zoals werk- en degelijke westerse kleding om vervolgens 12 december naar de Gold Coast in Australie te vliegen voor een paar weekjes horecawerk in het hoogseizoen! Ik ga dit doen tot ergens eind januari, daarna vlieg ik naar Melbourne. Hier ben ik aangenomen als au pair voor 4 maanden in een gezinnetje met 3 kinderen! Het au pair werk is ongeveer 30 uren, daarnaast kan ik waarschijnlijk aan de slag in het lokale barretje. De moeder van mn au pair gezin heeft al contact gelegd met de kroegbaas, en hij wilde wel met me om tafel! We hebben erg veel zin in ons Australie planne!!

Maar in deze blog zitten we nog in Unawatuna. Op een ochtend zat ik beneden in het hostel op mn goed werkende I-phone wat te internetten, zie ik ineens Jenn en Chris voorbij lopen! Hoe toevallig! Even knuffelen en kletsen en in onderhandeling met het hostel over de kamer naast ons.
Wij gingen vandaag naar Fort Galle, Jenn en Chris zijn lekker het strand op gegaan en zagen we 's avonds bij het eten weer!
Fort Galle was erg leuk! Het is een dorpje met een dijk eromheen. Het voelde net als Ameland! Met het Tsunami vluchtten veel mensen naar Fort Galle omdat het daar veiliger was door de dijken. Fort Galle heeft veel Nederlandse geschiedenis. Het fort werd een aantal keren overgenomen door westerlingen, waaronder Nederland een paar keer. Er is nog een Nederlandse bibliotheek die nog jaarlijks gefinanciert wordt door Nederland, en mensen op straat hadden nederlandse dubbeltjes van vroeger opgegraven en verkopen ze aan touristen. Hier hebben we een duppie uit Friesland gekocht!

De volgende dag met Jenn en Chris naar de jungle beach. In hun kleine gele scheurmonster naar de rand van de jungle. We moesten eerst nog een klein stukje door de jungle. Toevallig kwamen we nog langs de grootste stupa van Sri Lanka! Erg mooi en vooral groot! Het verhaal van de Buddha was er rondom op afgebeeld. Dit herkenden we met gemak door ons museumdagje!
De Jungle Beach was erg mooi en niet veel mensen, gewapend met snorkelsetjes hebben we hier wat uurtjes doorgebracht, tot het bijna ging regelen.

Jenn en Chris gingen nog langs het plaatsje Hikkadua. Dit was richting Colombo, dus stelde ik voor om nog een dagje mee te gaan. Dus wij met z'n allen in het kleine gele scheurijzer! Roadtrip! Gezellig! Een middagje in Hikkadua, ook al heb ik weinig van het dorpje gezien, want ik had een afpsraak met mn au pair gezin voor het sollicitatiegesprek! Erg leuk! Leuke mensen!

Donderdag 8 november, tijd om onze vlucht naar India te pakken! 's Ochtends vroeg stonden we bij Jenn en Chris voor de deur om gedag te zeggen. Ik ga ze zeer waarschijnlijk weer zien volgend jaar, want ze zijn van plan in Melbourne te gaan wonen. Fijn om al wat mensen te kennen die daar wonen!
Deze twee dagen staan in het teken van reizen.. tucktuck-trein-bus-bus-vliegtuig....


Mensen die nog vragen, opmerkingen of protesten over de Australie plannen hebben; ik hoor het graag!