Vakantie Nieuw Zeeland

Maandag 1 april, nee, geen grapje. Het was hier in Australie (of alleen Melbourne, heb geen idee eigenlijk) nog een nationale vrije dag (ook geen idee waarom..). Ik kon vandaag nog even wat extra geld verdienen bij de Milkbar, dus heb ik overdag nog even een paar lekkere kopjes koffie gezet. Na het werk naar huis, mn nieuwe koffertje pakken en klaarmaken voor de reis naar Nieuw Zeeland. Na een paar dikke knuffels van de kids en lieve woorden van mn host ouders, op naar Leonie, die had het avond eten klaar!
Vol energie laat in de avond in de auto naar het vliegveld, de host familie van Leonie was eerder dat weekend voor twee weken naar Bali gegaan, en die nemen bij terugkomst de auto weer mee terug van het vliegveld, goed geregeld!
Natuurlijk konden we niet zonder enige controle het vliegtuig in, dus na de paspoortcontrole was Leonie haar koffer aan de beurd. 13 kilo, ai.. Helaas mochten we maar 10 mee.. Dus van alles aangetrokken en stiekum wat bij mij in de koffer gedaan en nog een keer proberen. Nu was de meneer te druk met anderen, dus zijn we snel doorgelopen. Maar natuurlijk kon ik niet overgeslagen worden. De man van de drugscontrole pikte me er met een grote lach tussenuit “Could you please open your suitcase?” Uhm, ja prima! Snelle controle in m’n koffer en op mij en wij maakten al wat grapjes met hem!
‘s Nachts in het vliegtuig. 3,5 uur over de Tasman Sea, kort nachtje dus. De volgende dag kwamen we rond 5 uur ‘s ochtends aan in Christchurch. Binnen was een koffie tentje waar we even wat te ontbijten hebben gehaald, buiten was het lekker fris. Dat is lang geleden dat ik die frisse lucht buiten heb gevoeld, zo lekker! We konden pas 9 uur de campervan ophalen, dus besloten we nog even als echte daklozen op een paar stoelen te gaan slapen. Muts over de ogen, benen op de koffer, tot over twee uurtjes! Het bordje “One person one chair” netjes niet gezien.
We hadden bij het reserveren van de van geen vervoer bijgeboekt, omdat het maar ongeveer 3 km was, en we vonden dat we genoeg tijd hadden daar heen te lopen. Daar was het nu wel tijd voor. Maar toen bleek dat de weg zo goed als alleen maar snelweg was, vroegen we af of we niet beter met bus zouden kunnen gaan. Helaas ging er geen bus die kant op, en taxi was toch vrij duur voor 3 km. Dus zien hoever we zouden komen. Het bleek allemaal best mee te vallen, er was gewoon een steentjespadje naast de weg. Ik had een foto gemaakt van een Google Maps plattegrondje en we zouden het zo vinden. Aangekomen op plaats van bestemming, zagen we… Uhm.. Niks? Daar stonden we, met onze luxe koffertjes, een foto van Google Maps en een slaaphoofd. Er stopte een vrachtauto “Are you girls lost?” Nou, dat hangt er vanaf, we zijn wel waar we moeten zijn, maar hetgene wat we zoeken is hier niet.. De goednieuwsbrengende meneer vertelde dat het een klein stukje de andere kant op was, no worries!

Aangekomen bij Lucky Rentals “There is just this thing…” Er werd ons verteld dat onze camper er nog niet was. Maar! We kregen wel een upgrade, dat betekende douche en toilet in de van, en we mochten een auto mee om de stad in te gaan, waar we geen bezine voor hoefden te betalen. Aangezien we toch van plan waren de stad nog in te gaan, was dit alleen maar handiger! En! Jeltje en ik hadden een reunie gepland, en die moest ook bij ons in de auto, dus alleen maar handiger zo!

Op naar Jeltje! Jeltje en ik hadden elkaar sinds na oud en nieuw niet meer gezien, dus 3 hele maanden! Jeltje had afgelopen weken rondgereisd door Nieuw Zeeland, en zou over een paar dagen uitvliegen uit Christchurch naar Melbourne. Het was zo tof Jeltje weer te zien! Dikke knuffels, veel vragen en te weinig tijd! Ik had echt het gevoel 3 keer sneller te praten om alles te vragen en vertellen! Maar weer gezellig als vanouds! Dat merk ik toch elke keer weer, wanneer ik dan vriendinnen weer zie na een lange tijd, dat het meteen weer goed en als vanouds is, heel fijn!
En natuurlijk naar de oude vertrouwde Mc! Daarna is Jeltje nog mee gegaan naar de Pack and Safe voor onze boodschappen. Aangezien Jeltje er al een paar weken reizen in een camper op had zitten, kon ze ons erg goed helpen, de topper! Daarnaast mochten we wat spullen van haar overnemen, zoals een simkaartje van NZ en wegenkaart, waar we echt onbeschrijvelijk veel aan gehad hebben (zelfs al hadden we navigatie..). Door naar de tourist info, voor wat boekjes over goedkoop camperen en toen was het afscheid alweer daar.. Omdat Leonie en ik maar 13 dagen hebben, wilden we vandaag nog door naar Akaroa, en we moesten de camper ook nog ophalen. Afscheid was even slikken, maar de kans dat we elkaar in OZ nog zien, is zeer aanwezig, kunnen we dan een avondje borrelen!

Met de koelkast vol met goedkope boodschappen en de doosjes wijn onder de banken, zijn Leonie en ik uit de stad vertrokken. Het is lasting Christchurch te omschrijven. 2 jaar geleden waren hier aardbevingen geweest, waardoor de hele binnenstad verwoest is en er nu uit ziet als een grote bouwput. Overal hekken en half gesloopteof opgebouwde gebouwen. Lang niet overall wordt aan gewerkt. Het is slecht voor te stellen dat dit na twee jaar nog steeds in deze staat is.

On the road again! Onze eerste kilometers maken! Rustig aan onderweg naar het stadje Akaroa op Banks Peninsula. De weg er naar toe was veelbelovend, een uurtje in de auto en we keken onze ogen al uit, wat een mooi land, wat een ruimte, vrijheid en wild!
De eerste avond, even erin komen.. Aardappels koken, afwassen, waar laten we alles en wat is handig? Met ontbijt de volgende ochtend hadden we al vrij snel in de gaten dat het bed gewoon bed bleef en niet meer tafel en bank zou worden. We hadden namelijk een camping tafeltje en twee stoelen met voetsteun erbij gekregen, en ontbijten met fantastisch uitzicht en zonsopgang is wel zo mooi!

Vandaag onderweg naar Oamaru, maar eerst langs Pidgeon Bay. Het weer was, in tegenstelling tot gister, wat grijs. Gister was zo zonnig, dat we aan een shirtje genoeg hadden, en ook de nacht was lekker warm. Vandaag was wat regenachtig, donker en koud. Vanaf Pidgeon Bay besloten we de navigatie aan te zetten, nou, dat hebben we geweten. De instelling ‘snelste of kortste route’ is vast bekend, deze stond vast op kortste, want we warden over een klein weggetje gestuurd, wat steeds kleiner en kleiner werd. Dus wij de gedoneerde wegenkaart erbij, ik zag een klein oranje weggetje staan, die inderdaad wel korter was. We besloten terug te gaan, maar voor keren was het te small, enige optie; back up slowly.. Ik zat achter het stuur met mn ‘alles zal rech kom’-instelling, terwijl Leonie erg hard haar best deed rustig te blijven. Het was namelijk niet alleen smal en gravel, maar ook vrij stijl, en naar achter betekende ook naar beneden. Toen Leonie na het rechte stuk uit is gestapt om te kijken of alles nog goed ging, kwam onze reddende Engel nr 2 naar boven gelopen; deze jongeman woonde hier, zag ons klooien, vroeg zich af of we hulp nodig hadden en stelde voor het even te doen. Zo fijn dat mensen hier naar je toe komen om hulp aan te bieden! Ook al was ik natuurlijk een beetje te trots het stuur uit handen te geven, het maakte het wel wat prettiger! Dus graag!

Op naar Oamaru, op zoek naar pinguins. Helaas hebben we die niet gezien, maar we hebben wel onze eerste Maui gezien, een dolfijn! Blijkbaar hadden ze om het hele penguin-gebeuren een hele touristenscene gebouwd. Elke avond rond 7 uur kwamen de pinguins terug van de zee om zich lekker in te nesten in de hokjes die voor ze getimmerd waren en waren neergezet op het land. Hier waren complete tribunes omheen gebouwd zodat mensen de pinguins binnen konden zien lopen. Aan de ene kant grappig om de tribunes te zien, maar we voelden er weinig voor ook echt die tijd af te wachten en dike centen voor een stoeltje te betalen. Na wat informatie van de vriendelijke mevrouw in te winnen over wild camping, zijn we op zoek gegaan naar een campingspot. Nog even naar een uitzichtpunt gereden en gelopen, hier ook geen pinguins, maar wel zeehondjes.
Nu was het toch tijd voor een slaapplekje. Want wat bleek, als je zelfvoorzienend bent, dus eigen toilet hebt, mag je overal parkeren en overnachten! Aangezien wij een upgrade voor gratis hadden gekregen en nu een toilet hadden, konden we dus een mooi plekje zoeken en lekker slapen met zee geluiden! En zo geschiede..

Zonsopgang op het strand, wat een mooie manier van wakker worden en een fantastische drive om je bed te verlaten! Ook al was het nog zo vroeg, opstaan wil je wel!
Door naar Dunedin. Wat sightseeing in de stad, lekker kopje koffie, want dat waardeer ik blijkbaar toch wel heel erg. Normaal merk ik dat niet zo, omdat ik op het werk als Barista af en toe eens even mn eigen koffie test en dat dus zonder op te merken naar binnen gaat, maar mn kopi kopi in de ochtend waardeer ik toch wel erg! En na het gure weer was het ook even lekker opwarmen binnen! Hier zijn we begonnen met een dagboekje bijhouden, wat we zo goed als meteen weer zijn gestopt, aangezien het te veel werk is en er zoveel andere leuke dingen te doen en te zien zijn hier!
In de Lonely Planet stond een leuke wandeling van 20 min vlakbij Dunedin naar een mooi strand, Tunnel Beach. Dit was echt zo mooi! Gigantische rotsen, super uitzicht, alles! De foto’s geven wel wat weer, maar het gevoel wat je krijgt als je er in het echt bent, is zo compleet anders! En het weer was super, heerlijke zon erbij!
Daarna doorgereden naar Otago Peninsula, met wederom super uitzichten en omgevingen! Ik denk dat er in deze blog erg vaak komt te staan dat het super mooi was, het uitzicht fantastisch en de omgeving ongeschrijvelijk, omdat dat het ook eigenlijk allemaal was! Maar ik zal mn best doen het toch nog een beetje leuk om te lezen te maken ;)

Die nacht hebben we gecampeerd op een uitkijkpunt, uitkijken over de stad met duizenden kleine lichtjes in het donker.

De volgende dag gas erop naar Te Anau. Dit zou een lange dag rijden worden, met in verhouding weinig zien. Onderweg natuurlijk wel een paar keer gestopt en hier en daar een kiekje geschoten. Aangekomen in Te Anau was het sowieso eerst tijd voor lunch. We parkeerden bij het informatiecentrum om te vragen naar wat leuke wandelroutes om het meer ‘Lake Te Anau’, we vonden dit ook een perfecte plek om even onze tafel en stoelen uit te stallen en een pompoensoepje in de zon te eten op het invalide-parkeerplek naast onze camper.
Daarna het meer omgelopen, met, jaja, wederom een fantastisch uitzicht!

Van Te Anau zijn we omhoog gereden naar Milford Sound. Op internet op de telefoon, wat een luxe als je aan het reizen bent, hadden we een aanbieding voor een tripje gekocht gister, dus het enige wat ons nog te doen stond was er heen rijden! Onderweg zijn we gestopt bij de Mirror Lakes, mooi! En Cascade Creek, Lake Gunn, mooi!! En Kaka Creek Lookout, Moooooiii!!
Tijd voor lunch op een parkeerplek bij Mount Christina. We zaten daar met ons gezicht in de volle zon te genieten van een broodje chocopasta en voor mij een kopje instand koffie, toen ere en bus met dagtripjes-mensen stopte voor een kleine benen-strek-pauze. Even gezellig mensen kijken! Dit bleek dus anderom te zijn! Er werd zelfs, met toestemming dan wel, een foto van ons gemaakt, van hoe mooi we daar op onze klapstoeltjes met voetsteun in de zon zaten te genieten! Ik denk dat dit wel onze mooiste lunchplek is geweest!
De buschauffeur kwam nog even een praatje maken en wat goede tips geven. Hier links, daar rechts.. Ik was het met de eerste plaatsnaam al kwijt.. Gelukkig is Leonie, in tegenstelling tot mij, erg goed in het onthouden van namen!
Toen was het toch tijd onze perfecte plek te verlaten. Achter de bus aan! Door de Homer Tunnel! We zaten achter de bus, en door het staal op de randen leek het door de lichten van de bus alsof we in een kermisattractie zaten!
Aangekomen op Milford Sound kwamen we erachter dat we niet hadden getankt voor dat we weg gingen, en het bleek dat Milford Sound niet zo groot was als we dachten.. Maar gelukkig was ere en zelfservice tankstation, hadden we daar even mazzel!

Milford Sound zit aan de westkust van Nieuw Zeeland. Het onderste deel van de westkust bestaat uit fjordlanden. Milford Sound is een bekend stukje hierin, hier geen veel tripjes heen en komen veel touristen. Ook de bus die eerder voor ons reed had hier een boottripje, toevallig zaten we allemaal op dezelfde boot! De buschauffeur kwam nog even wat grapjes maken dat we hem achtervolgden en stak ons vervolgens een kaartje met ‘free muffin’ toe, hoe lief!!
Milford Sound was ook weer ontzettend mooi! En we hebben zoveel mazzel met het weer, weer volle zon! Ik heb op het laatste moment nog een klein restje zonnebrandcreme in mn koffer gedaan, daar zijn we wel blij om, echt een wintersport-zongebruind gezocht krijgen we hier!
Omdat de dag nog niet lang genoeg was, zijn we na het tripje om 5 uur ‘s middagsnog even langs Chasm Waterfall gegaan. Een kleine wandeling naar een ontzettend diepe waterval. Ik heb ondertussen aardig wat watervallen gezien, maar dit was wel een van de meest indrukwekkende watervallen van allen!
Hier in Nieuw Zeeland heb je langs de weg super veel korte en lange wandelingen. Je kunt de auto of van even neerzetten en gaan lopen. Wij hebben steeds vrij korte wandelingen gedaan, aangezien we best een lange route wilden rijden. Dus bij elke route die een uur of minder aangaf zijn we even uitgestapt.
We zijn zo ver mogelijk terug gereden, aangezien Milford Sound voor ons vervoer aardig doodlopend is. We hebben geslapen bij Walter Creek, op een DOC camping. Een DOC is een camping vlak langs buiten de stad. Je betaald hier 6 dollar voor wat je in een plastic zakje doet en in een geldkistje en het kaartje wat in het zakje zit leg je voor je raam in de van. Dit is een perfecte manier om in de natuur te camperen, veel ruimte om je heen te hebben, op te staan met een fantastisch uitzicht bij zonsopgang en niet te veel geld uit te geven.
Ook al hadden we die 6 dollar toen nog niet helemaal in de gaten, want de volgende ochtend zat een briefje onder onze ruitewisser. Het eerste wat Leonie zei: “We hebben een boete!” Maar dit bleek gewoon het betaalzakje te zijn, ja, alles moet leren, en leren doen we elke dag..! Vooral over leven in een camper..
Dus na eerlijk betaald te hebben zijn we vroeg vertrokken naar Kingston.
Het was ondertussen ook tijd om eens wat electronica op te laden. Hier hadden we ons op voorbereid, ik had namelijk van mn hostouders het autodingetje geleed wat in de aansteker gaat en waar je dan een USB in kan doen, ideaal! Hier paste Leonie haar hamburgerboxje dan ook aan, waardoor we fijn van de Ipod en MP4-speler konden luisteren in de camper.

Zondag 7 april, Op naar Queenstown. Queenstown is de stad van de extreme sporten, en aangezien ik graag mn lijstje wat uit wilde breiden, vond ik het wel tijd om nog een keer van een berg te springen. Na de bungee van een brug, de Skydive uit het vliegtuig en de paragliding van een berg, nu ook van een berg met vleugels, Hanggliding! Ik wilde eigenlijk Skydive in Nieuw Zeeland, al jaren.. Maar dit was nieuw voor me en om beide te doen was toch wat aan de dure kant.
Hanggliding was weer een total andere ervaring! Zo ontspannen! Ik mocht zelf ook sturen! Het was echt te kort! Toen ik weer op de grond stond, dacht ik er serieus over na dit meer te doen, als werk ofzo..! Haha!

Queenstown is een erg gezellig stadje met veel leuke barretjes en terrasjes. We hebben ons dan ook voor de Hanggliding even getracteerd op een biertje op het terras, weer in de zon natuurlijk!
Na de tijd hadden we wel een burger van de Mc verdiend.
‘s Avonds zijn we nog naar een DOC camping gereden, dit was een vrij grote deze keer. Op de plattegrond zagen we dat deze camping tussen een aantal Lord of the Rings sets was! En het was ook echt een Lord of the Rings uitzicht wat we weer hadden! Maar eigenlijk is heel NZ Lord of theRings scene! Zooooo moooooii!!

De volgende dag zijn we opgestaan voor zonsopgang, helaas waren er veel wolken. Maar nu hadden we wel mooi tijd om nog wat rond te lopen bij de camping. Vandaag onderweg richting Wanaka. De weg ernaar toe was weer ontzettend mooi. Hoge Bergen met besneeuwde toppen, een aantal wandelingen gemaakt door bossen, naar rivieren en watervallen. Ontzettend veel foto’s gemaakt en soep gegeten met uitzicht op Lake Hawea.’s Avonds weer een goedkope DOC camping Pleasant Flat. We hadden voor ons zelf een flesje rode wijn en rose gekocht, want de dozen wijn bleek maar 5% alcohol in te zitten, dus was meer rijnja dan een lekker wijntje.. Mijn rode wijn smaakte heerlijk!
We hadden ondertussen al als echt backpackers (ik voelde me wat dat betreft weer in Azie!) al even niet meer een douche gehad, omdat de standplaatsen op een camping met douche best wel erg duur zijn. Dus besloten we vandaag ons haar in een emmer te wassen! Dit zorgde voor wat leuke kiekjes, filmpjes en een hoop lol!

De dag erna onderweg richting de glaciers. Zoals eigenlijk elke keer met onze tourtjes bellen we ‘s ochtends even, en kunnen we er die zelfde dag nog terecht. Ik denk dat we mazzel hebben dat het niet meer hoogseizoen is, dat dit mogelijk is. Tot nu toe kwam het met onze strakke planning allemaal prima uit!
Maar eerst langs Haast Beach gegaan, hier zagen we weer dolfijntjes in de zee, echt 3 meter bij ons vandaan, super dichtbij! Door naar Okuru voor een wandeling langs een moeras, dit bleek een ontzettend vruchtbare bodem te zijn en daarnaast langs de boer voor free range eggs. En nee, die zijn niet gratis, maar gewoon scharrel. Wat een verwennerij! Langs Knights Point Lookout en lunchen bij Bruce Bay, Sandy Beach, met roer-scharrel-eitjes natuurlijk. Hier weer even met de voetjes in het water, maar niet te lang de schoenen uit, want er bleken mugjes te zijn die flink steken, zo flink dat we er gewoon bloed van hadden! (Iemand enig idee of dit de welbekende zandvliegjes zijn? Die dus ook opvliegen en steken op handen?)
Daarna was het toch echt tijd door te rijden naar Fox Glacier om onze 4 uurtjes hike op de glacier te voldoen. Met een groepje Chinezen en een guide, eerst onderweg in een busje en nog een stukje lopen een berg op voor we aankwamen bij de glacier. Maar wat bijzonder zeg! Zoveel ijs! We hadden hikeschoenen bij de tour in, en ook spikes die we onder moesten binden. Dit was ook echt nodig, want ik voelde even met de teen van mn schoen, maar het was echt te glad zonder spikes! Mooie feitjes over de Fox Glacier zijn allemaal te vinden op google.. Of op mn filmpjes die ik heb gemaakt ;) Vandaag waren we erg blij met onze investering in de regenjasjes, niet omdat het regende, dat deed het natuurlijk niet, maar omdat we tussen al die mensen met zwarte jassen en het witte ijs mooi opvielen! Boven op de glacier wilde ik natuurlijk zelf even wat rond spelen, bijvoorbeeld rennen op het ijs, zou dat gaan? Of wat zou er om dat hoekje zijn? Dus even op onderzoek uit! “Don’t go too far..!”, hoor ik achter me.. Uhm.. Helaas.. Dan maar even wat leuke foto’s maken!
Ik weet dat het echt heel nederlands is om over het weer te praten of vertellen, maar uit cijfers blijkt dat het hier toch 200 dagen per jaar regent, en wij staan hier met volle zon, dat is toch wel erg veel mazzel hebben!

Rond 5 uur kwamen we van de gletsjer af, we vonden dat we nog mooi even tijd hadden een stuk te lopen naar Lake Matheson, waar je de weerpiegeling van Mt Cook in het water kan zien, als je mazzel hebt en het windstil is en er geen wolken zijn. Helaas waren er ondertussen wat wolken gevormd en het was toch nog wel 40 min lopen, alleen heen. Dit was wat te lang, want we moesten nog op zoek naar een camping en koken voor het donker is toch altijd wel prettig. Ow, en rijden in het licht ook!
Dus door de slingerbergweggetjes op naar het “blauwe tentje” Otto/McDonnalds. Dit was weer een DOC, deze campings stonden op de kaart afgebeeld als blauwe tentjes, dus dat was al snel de naam ervoor! Wat me elke keer deed denken aan de plaats waar je over moet stappen met de bus als je van Leeuwarden naar het mooiste dorpje Sibrandabuorren gaat, naar vader en moeder!

De volgende dag zijn we omhoog richting Graymouth gegaan. We kwamen langs een aantal kleine stadje waar blijkbaar veel waardevolle elementen in de grond zaten. Op naar Ross, goud zoeken! Hier zit namelijk nog steeds erg veel goud in de grond en mag je daar gaan zoeken, daar draaiden wij onze hand niet voor om! Dat konden we wel gebruiken! Dus een wandeling door een stuk natuur bij Ross. Maar zelfs na goed in de kleine beekjes te hebben geschept, geen goud te vinden.. Wel een leuke wandeling, met nog oude karren en rails waar vroeger het goud mee vervoerd werd. Aan het einde van de wandeling een groot oud kerkhof. Met echt hele oude graven, uit 1800nogwat.. Mooie plek om te liggen, met weer een uitzicht waar je u zegen zegt. Die uitzichten overal!
In Hokitika heb ik mn Moari (locale bevolking van Nieuw Zeeland) ketting gekocht, een mooi figuurtje die een mooie Moari betekenis heeft, gehakt uit beefbone, verwacht je dat even niet van mij!
Verder staat Hokitika bekend om de greenstone (jade) die er te krijgen en vinden is. Erg mooie sierraden en beeldjes te koop in Hokitika, ik geniet altijd wel van dit soort leuke kunststadjes. En na al die wandelingen door de natuur, was het ook erg fijn in een stadje te zijn en gewoon wat te shoppen en winkeltjes te kijken.
De dag hebben we afgesloten in Graymouth. We kozen ervoor hier een dure plek bij een hostel te betalen, zodat we toch even lekker konden douchen en het was toch ook wel tijd voor een wasje. Verder konden we hier lekker binnen zitten en koken, konden we gratis fietsen en kayaks gebruiken. We zijn nog net even voor zonsondergang op de fiets gesprongen naar het strand, hier kon je volgens de aardige hostelmeneer jade vinden. Aangezien het goud ons niet mee had gezeten, deden we nog een poging voor een stukje jade. We dachten veel groene stenen te zien, maar de volgende dag in heldere daglicht bleek het niet zo te zijn helaas. Maar alsnog mooie stenen te vinden en een hele verzameling meegenomen. Romantisch zonsondergang bekenen met een zakje chips en op de fiets terug om aardappels te koken, met een wijntje natuurlijk.

De volgende ochtend wilden we nog even als echte Hollanders, gebruik maken van de gratis kayak. Rond 8 uur stonden we met ons kloffie wat dan nog wel nat mocht worden, bij de kant van het water. Hoe gingen we dit eens even aanpakken, de plek waar je de kayaks in het water moest laten, was namelijk erg stijl en glad en het water stond erg lag. Halverwege de inlaatbaan stond ik op mn slippers toch niet echt heel stabiel. En eenmaal de kayak in het water, moest ik er ook nog in, en eenmaal uitgekayakt, moest ik e rook weer uit zien te komen en de kajak uit het water zien te hijsen. En het liefst dat alles met droge sokken in mn slippers! Ik vond het wel prima, volgende keer weer een rondje kayak.

Op zoek naar onze schoon genoege was, en natuurlijk was dit nog niet droog, of weer nat van de ochtenddauw. Welke het ook was, het was nog niet om aan te trekken, en we wilden toch wel echt gaan. We besloten touw te vragen aan de aardige hostelmeneer om een waslijntje te spannen in de camper. Dit moet voor de mensen die achter ons reden een erg leuk uitzicht zijn geweest, sokken en alles voor het raam!

We zijn nog even snel langs een juwelier gelopen. Deze maakte namelijk gaatjes in zelfgevonden steentjes. Dus mocht iemand jade vinden, kon ie er zelf een armbandje of ketting van maken. Wij hadden onze eigen nepjade gezocht gister en vonden een zelfgeknutseld armbadje wel erg leuk. Nog even een kopje weak skinny latte bij een retro tentje, en tijd om de weg weer op te gaan met ons rammelbak.
Nog even een lifter opgepikt, een 19 jaar oud Duits grijs muisje.. uhm.. meisje.. niet grijs.. Ze was vrij stil en best jong om zo in dr eentje langs de weg te staan liften. In Punakaiki hebben we dr achtergelaten bij een andere lifter aan de weg en zijn we zelf de Pancake rocks en Blowholes gaan bezichtigen. Wat natuurlijk.. Inderdaad! Erg mooi was! Met stralende zon!
‘s Avonds was het wat lasting een campeerplekje te zoeken. We zagen veel picknickplekjes op de kaart, en aangezien we zelfvoorzienend waren, mochten we in ons idee overal staan, behalve daar waar anders aangegeven. Helaas werd in deze omgeving overal aangegeven dat er niet gecampeerd mocht worden. Dus toch maar door naar een DOC, wat erg gezellig was, we hebben met een oud hippie stel van achter in de 60 die in een bus wonen en steeds ergens anders werken en nu op een appelfarm werken, Lyn en Graham, en met Engelsman Eddy die in zn auto met tent ernaast al twee jaar door NZ aan het trekken is met af en toe wat werken, om het kampvuur gezeten. Lyn heeft zelfs nog voor ons gekookt! Super lief!

De volgende dag, de vakantie liep nu toch echt meer naar zn einde helaas, zijn we naar Kaikoura gereden. Hier waren erg veel zeehonden, eigenlijk overall waar water was, waren ook zeehonden. We liepen op een grote steenplaat een beetje te lopen, maar je ziet ze dus bijna niet, Leonie stapte er bijna op! Omdat we wat naar beneden keken, oplettend waar op de stenen we liepen.. Later liepen we wat over een ander strandje en hoorden we ineens een kookpan vallen! Dit bleek een zeehond te zijn die net even echter een grote steen zat! Dat was even rennen geblazen! Want we hadden in de Lonely Planet gelezen dat je noooooit tussen een zeehond en de zee in moet gaan staan, dan voelen ze zich in het nauw gedreven en kunnen ze aanvallen. Er stond ook bij dat zeehonden best hard flapperen.. uhm.. rennen, als ze boos zijn. Het lijkt me ook dat ze gemeen kunnen bijten.. Sieberd ziet er zo lief en knuffelig uit in de tekenfilm, werkelijkheid blijkt anders..
Nog even omhoog gelopen met uitzicht over gigantische limestone rotsen. Kaikoura staat bekend om z’n Crayfish. Dit is een soort kreeft die hier veel verkocht wordt, als eten dan. Ik heb het niet meer geproefd omdat we ontzettend lekkere tosti’s hadden gebakken van onze laatste kaas, en daarna gingen we al verder naar Gore Bay.
Daar aangekomen mochten we ook niet op picknickplekken staan helaas, dus dan maar op een klein campinkje. Hebben we ons zelf eens lekker verwend met een warme douche, met de timer ingesteld op 4 minuten. Onze laatste avond wilden we nog graag een wijntje in de zon drinken. Daar zaten we dan, kop in de zon, wijntje in het glas, op onze klapstoeltjes met de benen omhoog, en helaas de zon naar beneden. Dit beeld heeft net een paar minuten geduurd. Dus nog maar even naar het strand gelopen voor de laatste paar zonnestraaltjes van de dag en daarna binnen gekookt.
Tijd om de koelkast uit te ruimen en wat lefovers uit te delen op de camping. Ik klopte aan bij een oud stelletje die al 50 jaar naar deze camping toe kwam. Ze waren helemaal blij, de ingeblikte perzikken zou de kleinzoon de volgende dag wel opeten!

Laatste nachtje in de camper. Laatste ochtend lekker vroeg opstaan voor de zonsopkomst. We besloten de keuken nog een keer te gebruiken en hebben toast met pasta gemaakt en op het strand opgegeten. Vanaf het strand waren de Cathedral Cliffs te zien, gigantische rotswanden. We zijn verder gegaan over Gore Bay Tourist Drive, een mooi stukje weg om te rijden tussen bruine heuvels met schapen, plattelandsidee. Ik had zoveel zin de heuvels op te rennen en er weer aft e rollen, ze zagen er zo fluffy uit! Maar waarschijnlijk was dat het niet, en het was ook priveterrein met schapen.. De Cliffs nog even van de andere kant bekeken en een korte stop gemaakt bij Waikuku Beach met wat snoepjes in de hand. Waikuku Beach was een strand met duinen, weer eens wat anders, Amelandgevoel!

Toen we bijna in Christchurch waren besloten we de navigatie nog maar een keertje aan te zetten. Die hadden we al een tijdje niet meer gebruikt. Leonie wist het adres nog van de camperverhuur, dus we zouden er zo heen rijden. Maar helaas, op het moment dat de navigatie “You reached your destination” schreeuwde, was er niks wat we herkenden en al helemaal geen Lucky Rentals! Dus ik heb de kaart er maar weer even bij gepakt. Ik wil dan ook geen woord meer horen over ‘vrouwen die niet kunnen kaartlezen’, want ik heb het tegendeel dubbel en dwars bewezen deze vakantie!
Weg met de camper! Klaar ermee! Blauwe koffer met glimmende zilveren randjes eruit en een ligt naar de stad regelen. Het verhuurbedrijf wilde ons wel even afzetten, dankje!
We besloten, weer in de volle zon, een terrasje te zoeken voor een biertje. We hoefden niet meer te rijden, dusk on prima! We vonden een leuk tentje met muziek buiten, tafeltje in de zon en pizza’s twee voor de prijs van een! Hier hebben we ons een paar uurtjes goed vermaakt en de bushalte naar het vliegveld zat 10 meter lopen!

Het briefje wat je moet invullen, die waar op staat of je op boerderijen of in natuur hebt gelopen, noten of fruit mee hebt, of meer dan 10.000 NZD (of iets dergelijks in grote getalen, wat ik niet heb natuurlijk..) probeerd in te voeren, kun je het beste allemaal op ‘nee’ zetten, dan kun je zo door. Maar goed, dat was niet helemaal de waarheid natuurlijk. Ja, we hadden in de natuur gelopen. Dus op het vliegveld van Melbourne door naar rij twee. We kwamen uit in een andere ruimte, Leonie was helemaal enthousiast! “Hier wordt dat programma opgenomen!”. Wie kent het niet, en wie begint er niet over als er iemand naar Australie gaat.. “Did you wash your shoes?”. Ja natuurlijk..! En al helemaal om 50 dollar schoonmaakkosten te besparen!
Maar alles goed, we waren gewoon op vakantie in NZ geweest, dus we konden zo door. De meneer wilde alleen weten waar uit Nederland we kwamen, maar meer om sociaal te doen 
‘s Nachts om 1 uur waren we terug in Glen Iris, de suburb in Melbourne waar we wonen.

We hebben een top vakantie gehad! Veel hoogtepunten en veel natuur! Veel vroeg opstaan en veel mooie lange dagen gemaakt! Veel gezien en veel geleerd!

Ik weet dat deze blog erg belachelijk lang is geworden. Ik snap ook compleet dat het niet te doen is dat allemaal bij te houden. We hebben ook zoveel op een dag gedaan!
En trouwens, gewoon de fotootjes zien is ook leuk!

Leonie en ik gaan dit weekend alweer op de boemel. We hebben een queensweekend op de Great Ocean Road gepland, dat is de weg langs de kust van hier richting het westen. We mogen de derde auto van mn hostfamilie mee, dus gezellig weer een roadtrip, we weten nu precies hoe we het moeten hebben!
Jeltje leeft momenteel aan het einde van de Great Ocean Road, dus reunie nummer twee zit eraan te komen, maar nu met borrels!
Volgende blog; GOR! 5 dagen, dus sowieso wel een halve pagina korter, ga ik vanuit..