Mijn leven in Rishikesh
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
07 Februari 2015 | India, Rishīkesh
Mn verjaardag:
Vanochtend met Ramon, een kerel uit Zwitserland die me deze ashram Omkarananda waar ik nu verblijf heeft gewezen, naar de German Bakery voor een stuk cheesecake en cream coffey cake en een kop chai aan de Ganges! Hij had een klein cadeautje voor me, een oliebrandertje met lucyfers met de afbeelding van een bullseye, omdat mijn sterrenbeeld Boogschutter is! En een lucky coin uit Zwitserland! Super lief van hem! Daarna een stukje gelopen, gemediteerd in een tempel, gespeeld met puppy's en op zoek gegaan naar een goede spot voor m'n ganga bath! Ramon vond het een goed idee dat ik m'n bad karma ging weg spoelen vandaag, op m'n verjaardag, aangezien bij 28 een nieuwe cyclus begint! Na een verse jus en ophalen van de sarong van Ingrid (die eigenlijk nog van Jeltje is), hebben we een perfect plekje gevonden! De afgelopen dagen was regenachtig en guur weer, maar vandaag straalde de zon! Gelukkig, want de Ganges is ijskoud! Met shirt aan en sjaal om mn middel, ging ik de Ganges te lijf! Het was echt zo koud! Kopje onder met de gedachte bij het wegspoelen van m'n karma, niet nadenkend aan wat er huist in dit water... Ik had sinds gister wat last van m'n oor, dus nu kwamen de heavy oordoppen die Ian me had opgedwongen tegen de herrie van India goed van pas! Daarna nog een paar uurtjes gekletst en in de zon gezeten aan de Ganges. Op de namiddag naar de Baba van Ramon gegaan voor meditatie. Dit was ook weer een hele ervaring! De Baba sprak geen Engels en had een oude blanke vrouw als vertaalster erbij. De energie spatte van de man af!
Daarna op zoek naar nog meer taart want de man van de ashram wilde ook m'n verjaardag vieren! Met een kaarsje erop! Wens gedaan met uitblazen natuurlijk!
Ik heb mezelf een paar teensokken op m'n verjaardag gegeven, aangezien dit wel erg handig is in slippers, en toch lekker warm! Omdat je hier overal je schoenen/slippers uit moet trekken is dit lekker praktisch! Daarnaast heb ik mezelf een 7 daagse retreat gegeven in de ashram hier 5 km vandaan!
Phool Chatti (18-24 dec)
Ik heb besloten naar de Phool Chatti Ashram te gaan voor een 7 daagse retreat. Deze ashram zit hier 5 km upstream langs de Ganges. Ik was de laatste dagen bezig geweest met het zoeken van een reiki teacher, sprak mensen aan en childe in restaurantjes met uitzicht op de Ganges. Tijdens m'n zoektocht raakte ik in gesprek met een meid uit Brazilië die net terug was van de Phool Chatti ashram. Na een klein beetje onderzoek heb ik besloten me hiervoor op te geven. Vanaf de 18e was de laatste week voor de winterstop. Eind februari zou het pas weer beginnen, dus dit was m'n kans! Ik belde ze op en stuurde een mail om me op te geven, done! 7 dagen, ik zou op kerstavond weer terug zijn. Ik regelde bij de ashram waar ik nu woonde, Omkarananda, dat ik terug kon komen en hij z'n best zou doen om de mooie kamer boven vrij te houden, en ik kon wel wat bagage laten staan, heel fijn!
Phool Chatti is een hele mooie ashram met een fijne sfeer langs de Ganges. Ik zat in een groep van zo'n 25 personen, wat een goed aantal was, niet te veel niet te weinig. Deze week trok ik het meeste op met Mary-Andree uit Quebec en Tanneke uit Breda. We werden goed bezig gehouden de hele dag. Half 6 wake-up bell (waar je je voor op kon geven om te luiden), 6 uur meditation (waar ik wel echt koud water in m'n nek en op m'n voeten voor nodig had vooraf om wakker te blijven) 7 uur yoga (try to touch the knie..), 8 uur nostral clensing (zout water het ene gat in gieten en het andere uit laten stromen), 9 uur breakfast (echt aan toe!), 10 uur karma yoga (iets doen zonder er wat voor terug verwachten, toiletten schoonmaken, afval bij de straatkant zoeken, ed), half 11 meditational walk (stukje lopen in stilte), half 1 lunch (tot na de lunch was de hele ochtend stilte in de ashram, beviel me errrruug goed), 1 uur free time (je zou zeggen: middagdutje.. Maar betere investering was mediteren bij de Ganges of een informatief boek lezen), 3 uur lecture and discussion (tijd voor vragen en uitwisselingen), half 5 yoga (de pittige), 6 uur prayer (bij de kleurrijk verlichte tempel), half 7 chanting (samen zingen), half 8 dinner (het eten hier is fantastisch!), half 9 meditation (tot rust komen), 9 uur slapen...
Een vol programma maar erg erg leuk en interessant! Ik ben 2 dagen in stilte geweest, want ook erg fijn was. Niks hoeven zeggen, geen verwachtingen en je hebt echt tijd voor jezelf!
Omdat het de laatste week van het jaar was, werd deze op de laatste dag afgesloten met een ceremonie bij de tempel, Sri Kunjapuri, op de berg, 1645 m hoog. Hier hebben we ook onze lunch gekregen en een Pooja gedaan.
Het was een hele schakeling 24 december weer in het stadje te zijn. Tanneke is met me mee gegaan en we deelden een kamer in de Omkarananda Ashram. De dagen erna hebben we een paar keer afgesproken met de mensen van het retreat voor lunch en avondeten en beetje bij beetje verlieten mensen Rishikesh weer. Mary, Tanneke en ik zijn hier nog en hebben alle drie nog geen datum dat we vertrekken.
Kerst hebben we met z'n drieën gevierd. Eerst een ontbijtje met als toetje een chocolade piramide met sneeuw cocos. Leuke foto's gemaakt bij kerstbomen die we onderweg tegenkwamen en wat leuks gekocht voor kerst voor onszelf. Ik wilde een ring voor mezelf kopen, maar kon het niet recht vinden, dus dat ging voor eerste kerstdag niet door helaas. Aan de ene kant vond ik het jammer, want wilde dat voor kerst voor mezelf kopen, maar ik wist ook dat wanneer je het loslaat het vanzelf naar je toe komt. En dat gebeurde de volgende dag!
Tanneke en ik waren in een ringenwinkel en deze meneer deed ook handlezen. Hij vertelde dat hij aan de hand van handlezen mensen stenen adviseert. Het handlezen is op donatie en die donatie geeft hij aan een goed doel. Wanneer hij iets verkoopt is dat zijn profit. Of alles waar of niet waar is, maakt me niet uit. Het voelde oprecht en ik vind het een super voornemen om in te geloven. De waarheid ligt in het midden en ik kies ervoor het te geloven. Hij las eerst Tanneke d'r hand en toen de mijne. We maakten voor elkaar aantekeningen. Hij vertelde vanalles, onder andere dat ik m'n grote liefde nog moet tegenkomen en dat ik 2 kinderen ga krijgen. Hij zei dat ik voor nu de 'Star ruby' als steen nodig heb. De ringen die hij daarin had liggen vond ik niet mooi en hij zei dat hij wel wat kon maken. Ik vroeg of ik zelf een kon ontwerpen. De man begon zo mogelijk nog meer te glunderen en zei 'natuurlijk!' Dus mijn dag was besloten, niks niet bedenken wat ik ging doen de komende tijd, niks treintickets uitzoeken of op zoek naar andere nuttige dingen. Vandaag, op deze tweede kerstdag, ging ik inspiratie op doen voor m'n ring! Op de namiddag ben ik naar m'n glunderende man gegaan en heb ik een tijdje zitten tekenen. Hij vond het prachtig en zie dat ik wel wat ideeën achter kon laten voor hem! Hij kon er wel wat mee!
De dag na kerst was het tijd voor actie. David, een man uit Duitsland, ook nog van de Phool Chatti, had gevraagd wie er allemaal mee wilden een berg op voor zonsopkomst! Dat leek ons wel wat! Dus 5 am ging de wekker weer! Met z'n 8en in de jeeptaxi de berg op! Daar even een chai en bij de tempel de zonsopkomst gezien. Zonsopkomst is altijd zo'n sprookje! Nog een paar toffe foto's gemaakt en een fijn ontbijt gehad en de ochtend de berg afgehiked. Ik had die ochtend wat inschattingsfoutjes gemaakt. Ik had iets te veel kleren aan voor deze hike, ook al was de ochtend erg koud. Ik had m'n schoudertas mee in plaats van rugtas, die nu dus bungelend met al m'n kleren op m'n billen hing. Mijn hikebroek was ik een tijdje geleden uitgescheurd, dus had een Ali Baba broek aan. Maar dat alles kon m'n ochtend niet verpesten, want het was echt een hele hele mooie trip! Langs dorpjes, locals die met belachelijk veel stro en hooi op hun hoofd voor de koeien naar boven lopen op slippers, en een mooie waterval. Het uitzicht was echt een plaatje. We waren boven de wolken, net een groot zacht wit kleed. Dat is zo mooi!
De dagen na kerst stonden in het teken van een hoop 'ing-stuff'. Helaas wat minder Ingrid in dit verhaal, maar wel veel actie! Chilling, eating, writing, sunbathing, shopping.. Active words! Ik besloot een cursus Footreflex te volgen voor 4 dagen. Tanneke wilde m'n model wel zijn! Daar heb ik me prima mee vermaakt een aantal dagen! Op de ochtend cursus en op de namiddag oefenen op Marie. En verder veel ing-stuff!
Marie en ik besloten een trein te boeken naar Amritsar, waar de gouden temple is, een 100% recommadation! Vond ik een hele uitspraak, dus dat moest ik zelf ervaren! Tanneke en Bonny, die we hadden ontmoet de afgelopen dagen, gingen naar Bikaner voor een camelfestival. Die nacht droomde ik alleen maar over kamelen. Racen, schilderen, haren knippen, verkopen.. Alles wat er gaande is op de fair! Dus heb ik met Marie gesproken en hebben we op oudejaarsavond besloten onze tickets te cancelen en anderen te boeken. Een hele investering van 500 rupee meer! Maar als je het omrekend vind ik 6 euro voor m'n plezier en fun best te betalen!
Oudejaarsavond was super rustig! Officieel wordt er 1000 meter vanaf de Ganges geen alcohol gedronken, dus feestjes waren ver te zoeken. We waren met z'n 4ren en hadden het erg gezellig. Steamed Veg. momo's, fried paneer momo's en als toetje fried nutella momo's! Ik stelde voor om om 10 uur oud en nieuw te vieren want we kakten allemaal in en werden bijna het restaurant uitgezet..! Nieuwjaarswensen, knuffels en een cameldans en toen was het na een kop ginger-lemon-honey tea wel bedtijd.. Oud en nieuw nuchter!
Tanneke en ik zijn om 12 uur nog van bed gerold om de 2 vuurpijlen te bekijken, en snel weer het warme nest ingedoken.
Marie vertrok nieuwjaarsdag vroeg naar Delhi om daar een museum van Ghandi te bezoeken, op zoek naar de tekst waar ze een tattoo van wil. Daarna is ze naar Bikaner gekomen. Wij zijn met z'n 3en naar Bikaner gegaan, in de nachttrein sleeperclass. Dit viel me alles mee en ik besloot dat ik voortaan best in de Sleeperclass kan slapen in mn eentje. Vooral als het Ladys Quota is!
Er was een moeder met een zoon en dochter waar we wat mee ouwehoerden. Het was erg gezellig met z'n 3en zo in de trein!
We werden door een mannetje van het hostel opgehaald, het hostel deed gratis pick up, maar vaak weet je wel hoe dat gaat. We werden in een tucktuck gegooid met een man die geen Engels sprak. Bonny heeft betaald en later minder betaald voor dr kamer.
Die middag lekker in de zon gezeten! Heerlijk die rajastani warmte! Ik vond het erg leuk weer een paar dagen terug te zijn! Kamelen op de weg, stof overal! Leuk!
We hebben de rest van de dag weinig gedaan. Ik heb m'n aantekeningen van m'n voetreflext course afgemaakt en Bonny zong en speelde op haar ukalele! Tanneke deed een middagdutje, heerlijk relaxt in de zon!
De volgende ochtend kwam Mary aan. En toen waren we weet compleet! Op naar het camel festival! Wat een happening! Zoveel kleuren! Eerst een optocht, toen camel decoration competition, dit vond ik wel echt heeeeeel mooi! Wat een kleuren! Cameldans competition, camel fur cutting competition, wat ook echt heel mooi was! Ze hadden allemaal figuren in het haar geschoren! Wat een vermaak! Melk van de kameel gedronken, ijs van de melk van de kameel gegeten, cake van de kameel en nog meer lokaal eten! Streetfood! Yam!
De volgende dag was het tijd voor de buitenlanders om actief mee te doen. We hebben een turban (tulband) tying competition for foreigners gedaan! Zo leuk! Alle witkoppen op het toneel! Ik werd geïnterviewd voor de tv, en we stonden in de krant met een foto van de eerste dag! Die avond werd afgesloten met vuurwerk. Ik ben heel blij met m'n plannenswitch! Dit festival is had ik niet willen missen!
De volgende ochtend zijn we nog naar de ‘Rat Temple’ geweest. Deze temple wordt bemand door ratten. Heel verhaal.. En er is 1 witte rat die geeft geluk en doet je wens uitkomen, geloof ik. Tijd voor een chai en in de bus terug naar het hostel. Bonny en Mary vertrokken die middag naar jaisalmer. Tanneke bleef nog een nachtje. Afscheid is toch wel weer een dingetje hoor. We hebben zoveel tijd met elkaar doorgebracht.. Top tijd samen gehad!
Samen met Tanneke heb ik nog een chaitje gedronken op het station en toen was het ook tijd voor ons afscheid en m'n nachttrein terug.
Heel toevallig dezelfde moeder met 2 kindjes! Gezellig met de kindjes gespeeld! De moeder dacht dat ik Hindi sprak omdat het kindje hele verhalen tegen me had!
Ik had een zakje met afval gemaakt en de kindjes hun afval daar in laten doen. De moeder gooide haar afval uit het raam en hield haar hand op voor het afval van de jongen. Maar de jongen liep naar m'n afval zakje. De moeder wees naar het zakje en het raam en ik schudde nee. Ze sprak geen Engels maar de jongen (jaar of 9) wel een klein beetje. Hij leerde vast op school over afval en legde z'n moeder het uit. Geen idee wat ze ervan vond..
Die avond was ik een bikkel. Ik had veel te veel ongezond gegeten van de straat en van de camelfair. Ik had zo'n buikpijn. Op een gegeven moment had ik nog maar net op tijd m'n schoenen aan en wc papier in de hand en bij het gat in de trein wat de wc was. Overgeven en flink aan de diarree. Voor de komende uren liep ik heen en weer.. Ik moest m'n hoofd vrij koel houden en denken: de tijd gaat wel voorbij.. Maar deze nachttrein staat op nr 1! Afzien!
Na een tucktuck drama bij Haridwar was ik een uur later terug in Rishikesh. Eerst een hete douche en wat fruit naar binnen gewerkt en uitzieken en aansterken!
10 minuutjes de straat op voor wat fruit was al te veel. Bleek m'n ananas verrot te zijn. Dus ik dapper terug met m'n zere lichaam, kom ik terug bij m'n tafeltje, heeft een aap m'n bananen gejat en zelfs m'n geschilde banaan in stukjes uit m'n kom gevist! Tussen de manderijn uit! Hij wist wat ie lekker vond.. Maar ik had m'n ananas.. Die vervolgens weer verrot was... Hahah! En toen haalde m'n nieuwe vriend van het hostel hier nog wat bananen voor me, gelukkig werd ik wat geholpen in deze zieke toestand.
Maar was allang blij dag de aap voor de banaan ging en niet voor m'n telefoon die er naast lag! Dat was een duurder grapje geworden!
Die komende drie nachten bestonden uit vaak opstaan en leeglopen. Ik was er klaar mee! Dus alle energie bij elkaar gesprokkeld vanochtend en maar even de Ayurvedic kruiden dokter bezocht. Mary was 2 weken geleden ook bij deze man geweest voor d'r griep en neusholteontsteling, dus ik durfde t wel aan! Ik mocht even mee komen, zou ie me even onderzoeken, ik had nog steeds geen vluchtgevoel. Ik lag onder een dekentje met een kacheltje naast me (ow, voor het inbeeldvermogen: het is hier ongeveer 15 graden, nergens zijn kachels en ramen zijn tochtig.. Dus een kachel voelen is zo'n luxe!) en hij begon aan m'n pols te voelen en wat te drukken.. 'Ah, zo'n 3 dagen? Overgeven? Vaak naar de wc?' Klopt! En dat lees je uit m'n pols..? Hij duwde wat op m'n buik.. 'Ah, veel lucht, pijn, gerommel.. Ja, voetselvergiftiging..' Hij zei dat je dat zomaar hebt, slecht water, een sappie. Ik vertelde van m'n camelfair en hij kreeg een klein lachje toen ik vertelde dat ik kamelenmelk had gedronken. Dit kan een lichaam slecht verteren zegt ie, hele zware melk.. 'Weinig trek zeker?' Ja dokter, dat klopt, ik duw met moeite iets naar binnen. Maar m'n fruit en muslie was goed, maar geen noten, dat is te zwaar. Plain rice en khechari met veel zout, lokaal iets met rijst en lentils. Nog een lijst met do's en dont's! Wat een fijne man! En met deze bruine, oranje, gele en rode pilletjes komt het goed! Paar voor t eten, paar na t eten.. En nog wat zakjes ors! Die ga ik inslaan voor ik Rishikesh verlaat!
En dat allemaal voor een magere 650 ruppee! (Zo'n 9 euro.. Zal ik de bon vragen en opsturen naar m'n verzekering?) Het placebo effect is er in ieder geval al!
Terug in Rishikesh. Na een paar dagen als kluizenaar te hebben gewoont, ging ik mn kamer weer uit en kwam ik Carine uit Frankrijk tegen. We kletsten wat in de Ganga View Restarant en brachten een aantal thee middagen door samen.
Ook had ik aardig contact met James, een man die hier is om een boek te schrijven over een vrouw die hier een school heeft opgezet en een heel levensverhaal heeft. James nam me mee naar de Mother Miracle School. Ik kreeg een rondleiding en zwaaide naar de kids. Zag er super goed uit! Het was leuk geweest dat ik wat kon doen op de school, maar ik was nog te zwak van mn ziekte.
Ik had een mooi schema voor deze laatste twee weken. In de ochtend om 8 uur yoga, daarna eigen ontbijtje met fruit en curt maken. In de middag Reikiles en op de namiddag meditatie. Hier heb ik bij mijn Reiki/Yoga Teachter Pushpender mn Reiki 2 en 3 gehaald. Erg interessant! En nog een paar keer bij een Satsang geweest, wat ook erg interesant was!
Tijd voor afscheid van Rishikesh. De laatste dagen waren toch wat apart. Ik voelde me zo thuis hier, had mensen om me heen, waar ik nu voor een laatste keer mee af ging spreken. Al mn overbedige spullen in een pakket van 12 kilo naar Sibrandabuorren gestuurd.
22 januari, op naar Varanasi met de nachttrein.. On the road again!
Aan de Ganges in varanasi:
Oude mensen komen hierheen om te sterven, omdat het een heilige stad is en aan de Ganges. En dan wordt je lichaam hier aan de Ganges verbrand en uitgestrooid. Behalve kinderen, zwangeren, mensen die zijn gebeten door een cobra, of mensen met lepra, dan wordt je niet verbrand maar krijg je stenen aan je lichaam en wordt je in de Ganges gedropt. Denk je eens in hoeveel lijken er op de bodem liggen. Elke dag worden tussen 300-500 mensen verbrand of erin gedompeld. En daarnaast badderen mensen er, doen hun was.
Ik was de vorige avond moe en laat aangekomen. Blijkbaar hebben veel treinen rondom Varanasi veel vertraging, en zo ik dus ook. Ik kwam in het donker aan zonder hostel. Gelukkig had ik een tip gekregen. De tucktuck driver wilde me er wel heen brengen maar verzekerde me dat ik het niet een geschikte plek zou vinden. Wat waar was. Dit was inderdaad in te veel te kleine straatjes, hier zou ik mn weg niet uitvinden of terug vinden! Ik nam de driver in vertrouwen en liet hem me naar een ander hostel rijden. Soms hoor je vreemde verhalen dat je wordt afgezet bij dure hotels, maar deze driver wist precies wat ik zocht en ik was meteen ‘te plak’! Even wat eten en tijd voor rusten!
De volgende ochtend sloot ik aan bij Miriam en Emanuelle, een stel uit Zwitserland. We brachten de komende twee dagen samen door, erg gezellig!
We gingen gister langs de burning Ghats, dat zijn die plaatsen waar ze de mensen verbranden, en zagen een stuk of 8 lijken branden. Eerst hebben ze een wit laken om zich heen gewikkeld, maar die is snel weg naturlijk.. En je ziet de huid smelten en bij anderen was er een schedel te zien.. En alles loopt als een chaos door elkaar. Hier een brandstapel en daar een koe en 4 meter ernaast speelt een kind met een vlieger.
Als je hier wordt gecremeerd of in de Ganges wordt gegooid, ga je meteen naar Nirvana. Dat zien de mensen als het hiernamaals. Dus veel mensen willen hier graag dood gaan. Dus komen veel oude mensen hier heen. Je hebt hier super veel hospics, verzorgingstehuizen. Aan de lopende band.
Het lichaam wordt gewogen en op basis daarvan wordt een berekening gemaakt hoeveel hout er nodig is om het hele lichaam te verbranden. Het enige wat overblijft is bij de mannen het borstbeen en bij de vrouwen de heup. Dit wordt los in de Ganges gegooid.
Hout is erg duur. Als mensen hier doodgaan moet er toch flink gespaard zijn. Op de burning Ghats zieke staaaaapels hout liggen.
Vanochtend zijn we met een bootje op de Ganges geweest. Langs de burning Ghats, mensen die met een koude dip hun dag beginnen en wat wasjes. Het idee dat het bootje het niet zou houden en we tussen de lijken zouden zwemmen, deed me wat aan de Titanic denken. Vreemd idee!
Dit is niet een plek waar ik een ganga dip zou willen nemen! Rishikesh ligt veel hoger en de Ganges is daar nog veel schoner.
Verder zijn hier veel mannetjes die je vanalles aansmeren. Soms ben je net te laat met nee zeggen en heb je de stip al op je hoofd. Ze hebben dan een briefje van 100 op hun bordje liggen en dat moet je dan ook betalen. Meeste locals betalen zo'n 2 ruppee voor een stip en good karma. Ik had nog een briefje van 20, geen 10 helaas, anders had ie die gehad. De man werd boos en begon over bad karma. Dus ik zei dat ik het dan wel terug zou nemen. En hij liep mompelend weg en ik zag hem nog net het briefje van 100 terug geven aan de chai verkoper! Hahah! Clever!
Sommige mensen worden afgezet voor taxiritjes die 60 dollar kosten en betalen 300. Dus ach, is voor 20 ruppee (25 €ct) m'n karma ook maar weer gefixed!
De laatste dag heb ik doorgebracht met twee kerels uit Nieuw Zeeland. Nog een boottripje om de kleurrijke stad vanaf de Ganga te bekijken. Hier vaarde een jong kereltje in een bootje naar ons toe om bloemen in een zelf geknutseld bootje van een groot blad, samen met een kaarsje en wierook te verkopen. Ik neem dit soort dingen vaak niet aan, maar hoe meer de jongen praatte hoe meer mijn hart brak. Ik besloot hem mijn lucky stone te geven die ik in rishikesh had gekregen. Hij wist niet goed wat hij er mee aan moest, want wilde alleen geld. Ik zei 'for good luck!' Een 'good karma!' En wees naar z'n broekzak. Vooral 'good karma' is iets wat de verkopers ook graag gebruiken tegen toeristen hier, dus dit begreep hij vast. We vaarden weg en ik zag hem de steen aandachtig bekijken en in z'n zak stoppen.
Die avond was het tijd voor de nachttrein naar kolkata. Er zaten een aantal reisdagen en flinke afstanden op me te wachten. Op het station aangekomen bleek m'n trein 3 uren vertraagd te zijn. Dit valt nog mee, want varanasi heeft veel vertraging door de mist, m'n vrienden uit Zwitserland stonden zelfs 2 dagen vast op Delhi voor ze konden komen. Maar hoe langer ik wachtte hoe meer vertraging de trein had. Ik ontmoette 3 Russen in een restaurantje. Toevallig zelfde trein en nog toevalliger, zelfde vlucht van kolkata!
Ik bleef bij hun hangen en om 4 uur S nachts, na 7 uur vertraging, konden we eindelijk in de trein op bed! Maar het bleef niet bij 7 uur.. En in plaats van de aankomsttijden van 11.30, zat ik om 4 uur nog in de trein en werd me verteld dat er nog wel een aantal uren te gaan was. Ik besloot van mijn sleeper nr 3, naar me 8 te lopen, op zoek naar de Russen. Hier heb ik met m'n stoute schoenen aan gevraagd of ik bij hun kon aansluiten, aangezien ik geen hostel, laat staan pick up had voor die dag. Ik zou ten slotte genoeg tijd hebben vanaf 11.30! Ze vertelden dat ze een couchsurf hadden geregeld en vroegen de Indiër of er plek was voor 1 meer. Dit was lastig, want met hun 3en was eigenlijk al 1 te veel. 10 uur ‘s avonds kwamen we aan in kolkata. Ik sprak met Prakej, de couchsurf man. Hij vertelde dat er meer slecht nieuws was: de taxi's en tucktucks hadden strike voor 3 dagen! Nu werd ik toch wat zenuwachtig, hoe kwam ik in een hostel waar geen curview was en hoe kwam ik de volgende ochtend naar het vliegveld. Hij deed wat telefoontjes, keek me aan, begon te lachen en stak z'n duim op! Groen licht! Wat een geluk! Na een uur in de bus naar zijn huis stapten we met z'n 5ven een klein appartement op 4 hoog binnen, om daar vervolgens zijn broer en moeder aan te treffen!
We kletsten erop los, hij vertelde vanalles over zichzelf en rond 12 middennacht kregen we curry met chapati! Toch maar tijd voor een paar uurtjes slapen op het bankje. M'n benen staken door de zijkant, dit was perfect! Ik was me er zeer bewust van dat ik ontzettend veel mazzel had gehad in m'n laatste 2 dagen India!
Hij belde een mannetje die ons de volgende ochtend naar het vliegveld wilde rijden, er was immers een taxi strike. Ik schreef een briefje voor hem, op de achterkant van een van m'n tekeningen en deed er een smak geld in en m'n laatste lucky stone van rishikesh. Hij wilde dit natuurlijk niet aannemen, dit past niet bij couchsurf. Ik wist dat en had dat ook opgeschreven. Maar vertelde dat ie wat leuks met het geld moet doen. Koop een lekkere fles alcohol en drink dat op met de volgende couchsurfers, ofzo! Hij nam het aan en wij reden weg. Voor ik het wist zat ik in het vliegtuig te kletsen met een vent uit Israël, deelde ik met hem en nog een andere gast een taxi en liep ik over de georganiseerde straten van Bangkok! Wat een verschil! En wat een afstand in zo'n kleine tijd! Het leven is hier zo anders!
Mijn toptijd in India! Het heeft me ontzettend veel gebracht en had het voor geen goud willen missen! India zit, net als bij zoveel mensen, vast in mn hart en ik zal met veel liefde en stralende ogen over dit land en mijn reis vertellen en terugdenken. Het was een erg bijzondere tijd!
BangkokBaby!
Ik was meegegaan met een van de mannen waarmee ik de taxi had gedeeld. Hij wist een leuk hostel, de Flapping Duck. En inderdaad! Hier heb ik me goed ontspannen vermaakt voor 6 dagen. Vrijdagochtend vroeg ben ik naar de Ambassade van Myanmar gegaan, gewapend met al mn papieren, foto’s, lijm en kopieen, moest dit goedkomen! Ik leerde hier Christian kennen, we vulden samen de formulieren in en bleven bij elkaar als echte Myanmar Embassy Buddys!
Met de goedkope boot terug gegaan naar het hostel en de rest van het weekend vrij weinig uitgevoerd. Ik leerde Carina kennen, een meid uit Duitsland. Zij zat, net als mij, ook aan de anti-biotoca. Ze had een dikke blaar opgelopen bij een hike in Myanmar en moest terug in Bangkok meteen naar het ziekenhuis. Ik was in Varanasi naar het ziekenhuis geweest want ik voelde me licht in mn hoofd en draaierig. De dokter zei dat ik na mn voedselvergifiting uitgedroogd was. Aan de anti-biotioca en met een flink aantal ORS hoopte ik dat het de komende dagen beter zou worden. In Bangkok in ieder geval lekker rustig aan en veel yoghurt en fruit eten. Carina en ik zaten hierin mooi op hetzelfde level! Erg fijn! We liepen langzaam, zetten dreadlocks in onze haren, gingen op jacht naar een nieuwe Ali Baba broek en deden vooral veel niks! Erg gezellige meid! Ik was blij dat zij er was op mijn tempo, en ze kon me flink wat tips geven over Myanmar!
Dinsdags kon ik mn paspoort weer ophalen. Super snel en geen geouwehoer! In de boot heen en weer en klaar! Goed gefixed! Ik voelde me steeds beter worden gelukkig! Na een maand werd dat ook wel tijd! Mijn buik heeft nog een dikke beuk gekregen van de anti-biotica, maar dat lost zich ondertussen met behulp van de Ayurvedic-naarkoeienvlaaistinkende-pillen goed op!
Woensdag 4 februari, op de namiddag ben ik naar Yangon in Myanmar gevlogen. Ik had afgesproken met Baardman Leo in het hostel in de stad. Leo ken ik van de cameltrek in Jaisalmer. We hebben besloten Birma-Buddys te zijn! Dit kwam me zo aanwaaien, ik had besloten Myanmar toch alleen te gaan reizen. Ik was al een tijdje op zoek naar een reismaatje, maar kon het niet recht vinden en toen ik dat idee had losgelaten stuurde Leo een berichtje op facebook!
Het gaat ontzettend goed hier! Ik voel me ondertussen 85% beter, dus geen zorgen, ik blijf nog even hier!
Myanmar is erg interessant en lijkt me fantastisch om te reizen! Ik heb er heel veel zin in!
Maar daarover later meer..
-
07 Februari 2015 - 14:04
Rinze:
Leuk verslag.
Wij hebben onze visa voor Myanmar inmiddels ook binnen. Hebben nog niet besloten hoeveel contant geld we mee moeten nemen en in welke munteenheid. Als je nog tips hebt horen we die graag. -
08 Februari 2015 - 14:29
Mem:
Dank je wel voor dit prachtige India avontuur met ups en downs! Zo kan iedereen een beetje mee genieten! Dikke knuffel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley