Bolivia!

Aangekomen in Bolivia, Santa Cruz!
Nick en ik hadden samen besloten vanaf Bolivia alleen verder te reizen. Ik had een bed in een hostel geboekt en Nick een hotelletje. We kwamen laat aan, dus was goed dat we wat geboekt haden. Samen in de taxi midden in de nacht was wat apart afscheid nemen, dus besloten we de volgende dag de stad te verkennen en een afscheidslunch te nemen.

In mn hostel ontmoette ik Lia, een meid uit Duitsland. Ik had besloten naar Samaipata te gaan, waar zij ook de volgende dag heen wilde. Hoe makkelijk kan het zijn! Dus samen op pad! Samaipata was een Klein plaatsje met veel ruimte en natuur. Op naar watervallen met de taxi die we deelden mete en stel uit Chille die we op straat tegenkwamen en dezelfde Kant op wilden. Nog langs een Inka-site, mete en gids en veel Inka info! Erg interessant! We wilden nog naar een opvangcentrum voor dieren, maar lopend ernaar toe werd Lia niet lekker, en is terug naar het hostel gegaan. Ik besloot toch te gaan, had geen idee waar ik terecht kwam. Toen ik het centrum binnenliep zag ik nog 3 mensen om zich heen kijken, aanhaken maar! Samen met Kate, David en Shelly (uit Engeland) heb ik een erg leuke en gezellige middag gehad! Jonge katjes geaaid, apen vast gehouden.. Daarna nog samen gegeten!
Tijd om te kijken hoe het met Lia was. Ze voelde zich stukken beter na een toiletbezoek, slaapje en douche.
De volgende dag in de ochtend heb ik afscheid genomen van Lia, ze moest terug naar Santa Cruz, want had nog maar een paar dagen. Ik kwam Shelly op straat tegen en we besloten latera f te spreken voor een bergwandeling. Super was dit! Ongelooflijk uitzicht weer!! Shelly had afgesproken met David en Kate om naar de watervallen te gaan. Ik had dit al gedaan. Op zich wilde ik nog wel verder door de bergen lopen, maar dit leek me alleen niet zo verstandig, als er wat zou gebeuren zou er niet snel iemand langs komen.. Dus terug naar het dorp!
Die avond heb ik met mn vrienden gegeten voor ik met de nachtbus naar Sucre vertrok… Deze nachtbus is het vertellen waard. Ik had eigenlijk stoelnummer 4, wat mooi voorin was. Maar toen ik de bus in liep bleek een gezin op stoel 1 tm 6 te zitten, met kinderen die niet erg stil waren en stinkende luiers. De busmeneer stelde voor dat ik achterin ging zitten, leek me geen verkeerd idee. Op de laatste rijd had ik 3 stoelen in het midden voor mezelf, met veel beenruimte en hangruimte! Nice! Totdat de bus een tijdje onderweg was. Ik had al gehoord dat dite en vrij hobbelig ritje was, maar dit had ik niet verwacht. Het leek alsof de buschauffeur gas gaf nadat hij met zn voorwielen over de hobbels heen was, waardoor het achterin een stuiterende rit werd. Af en toe stuiterde ik 40 cm boven mn stoel uit, en mn ellebogen vonden de metalen dingen die aan de zijkanten van mn stoel uitstaken niet een succes, laat staan mn billen. Dit was niet gelogen, de slechtste busrit dusver, en ik heb er al een aantal achter de rug! Het enige wat ik constand kon denken was: nog een para uur, er komt vanzelf een einde aan..

Wat natuurlijk ook zo was! In Sucre aangekomen, moe, niet geslapen, pissig, moest ik op zoek naar de weg naar het centrum. Makkelijkste is een taxi, maar de taxis die ik kon vinden waren vrij prijzig. Toen zag ik in mn ooghoek een meid met backpack, aanhaken maar! Zij had eerder een paar weken hier gewoond en wilde hier nu 3 maanden gaan wonen, dus wist de weg! Samen in de bus was dit toch ongeveer 7 keer goedkoper! Ze heeft me uitgelegd waar mn hostel was en we hebben gedag gezegd, ik was erg blij met dr!
Na het inchecken was het tijd voor mn nachtslaap!

Ik besloot een week Spaanse les in Sucre te nemen. Shelly had me dit hostel geadviseerd omdat dar veel mensen verblijven die Spaans leren, dus allemaal overdag studerende en veel mensen die langer blijven. Ik hade en paar scholen opgeschreven en ben langs gegaan. Uiteindelijk gekozen voor Fenix, super lieve mensen, kopje thee gedronken, mn doelen besproken, en ik kon de volgende dag wel komen voor mn eerste 3 uurige les. Deze week heb ik 6 dagen van 3 uren les gevolgd, na elke les bek af, maar veel geleerd en kan nu dingen bestellen, de weg vragen, tickets kopen, inchecken.. Erg fijn!
Ik kon het erg goed vinden met mn juf, ze heeft me ook veel verteld over dr leven en wonen. Op vrijdag was het tijd voor een Pachamama (moeder aarde) ritueel. Met een rokende pot met verschillende soorten gras, kleine afbeeldingen met wensen en kranten om de boel aan en rokende te krijgen, zijn we door alle vertrekken van de school gegaan o malles even goed uit te roken. Iedereen moest in elke hoek van elke kamer wat wijn of bier sprenkelen. Dit was het offer voor Pachamama met alle wensen voor die maand.
Daarnaast krijgt elke vrijdag een houten kikker een sigaret. Deze rookt hij en wordt ere en wens gedaan door die persoon, wanneer het as eraf valt en er valt meer as in een stuk af dan dat er nog aanhangt, is de kans groot dat je wens uitkomt. Dit mocht ik doen! En heb natuurlijk een kikkertje voor mezelf gekocht!
Zaterdag was het tijd voor Wally, een soort volleybal maar in een hal en mag je de muren gebruiken. Met mn juf en andere mensen van school heb ik hier zoveel lol gehad! Na de tijd een sappie op de markt. Deze week bestond de school 5 jaar en gaf een groot feest. Ik werd hier ook voor uitgenodigd. Samen gegeten en allemaal energize spelletjes gedaan, met een borreltje natuurlijk! Na het eten kwam een fles Amarula op tafel, dit herkende ik nog van Zuid Afrika!
In het hostel was het ook een groot feest, super gezellige mensen, elke middag iets anders op de planning, bier en pizza avonden, naar een dino park, naar het mooiste uitzicht van de stad in een gebouw met nonnen, op zoek naar een telefooncel in de vorm van een dinosaurus (mn vorige reis heb ik wc fotos gespaard, deze reis heb ik bedacht dat ´telefoons´ het onderwerp gaat zijn), kon niet genoeg krijgen van deze stad! Zoveel plezier gehad!

Maar het was tijd om te gaan. Met een brok in mn keel afscheid genomen van mn school en juf. Zo´n super tijd gehad hier! Ik vond het best lastig afscheid te nemen..

Donderdag avond ben ik in de nachtbus naar Uyuni gegaan, waar ik rond 5 aan zou komen. Ik hade en trip naar de zoutvlaktes geboekt waar ik om 8.30 moest aanmelden. Ik had bedacht dat de bus wel vertraging zou hebben dus dat ik een uurtje, anderhalf uur op straat zou moeten wachten. Maar de bus was zo snel, 4 uur gearriveerd in het koude donkere Uyuni. Hier tijdens het uitstappen uit de bus ontmoette ik David uit Denemarken. David had een adresje gekregen voor een goedkoop hostel en had besloten daar een paar uren verder te slapen. Hij dacht dat het ook niet erg veilig zou zijn in het arme Uyuni om in het donker op straat te wachten. Dus ik haakte aan en we zijn in de taxi naar het hostel gegaan en hebben de meneer uit zn bed gebeld. Snel ingecheckt en kon ik nog net 3 uurtjes slapen voordat ik half 9 mn gezicht moest laten zien bij het kantoortje voor mn trip.

Hier ontmoette ik mn 5 reisgenootjes voor deze 3 daagse Salar trip, Erik Adam, Bonny, Wes en Nick. Eerste stop; treinkerkhof. Super leuke plek om fotos te maken. Allemaal oude treinstellen met graffiti! Daarna tijd om door te gaan naar de Salar, de zoutvlakte van Bolivia! Wat een highlight! Ongelooflijk mooi!! Het had wat geregend dus we hadden de weerkaatsing van de regen ook nog! Ik probeer wel wat fotos te uploaden. Wat voor fotos op de salar erg grappig is, doordat het oneindig lijkt, kun je leuke fotos maken met diepte! Veel creatieve ideeen hier! Ik had wat zoutdobbelstenen gekocht..! Kijk de fotos 
Daarna door naar een lagoon om flamingos te spotten. In het hostel in Sucre had een meid flamingoveren, hier ging ik natuurlijk ook voor! Het zijn niet de moisten, maar na een wc papiertje en wat zonwarmte zijn ze toch mooi roze! Met wederom een onbeschrijflijk uitzicht. Ik kan helaas niet van alles fotos laten zien, want mn batterij was leeg na de tweede dag. Wel had een van mn reisgenootjes een accu, erg handig! Maar toen ik mn zwarte kabeltje tevoorschijn haalde voelde ik het al.. Het verkeerde zwarte kabeltje..
We zijn een heel stuk door de woestijn gereden, een nieuwe ervaring! Ik vond het een super uitzicht! Met overall kleine en grotere twisters! En een gebied met super veel rotsen en stenen! Een sort Hampi in India! Ik keek net de fotos terug, en in het echt is het zo anders! Je krijgt het gewoon niet op de foto..!
We hebben een aantal super mooie lagoons gezien. Vooral de Red Lagoon was wel echt een hoogtepunt!

Terug in Uyuni nog gegeten met Eri en Adam en toen was het tijd voor mn nachtbus naar La Paz. Ik was eigenlijk van plan La Paz over te slaan, maar de busconnecties waren niet anders. En als je er dan toch bent, kun je net zo goed even de stad verkennen! Ik kwam vroeg in de ochtend aan. Kon nog niet inchecken, maar wel op een pittezak in de tv kamer slapen of internetten. Hier heb ik me 2 uurtjes vermaakt tot ik net voor ik de deur uit zou een berichtje op favebook terug kreeg van Lucy. Lucy en Matt heb ik leren kennen in het hostel in Sucre. Zij waren nu ook in La Paz, toevallig in hetzelfde hostel! Dus ik stuurde een berichtje terug (even naar de wc en zie jullie over 5 minuten bij het ontbijt!). Erg toevallig dat we hetzelfde hostel hadden gekozen, want ik stond eerder vanochtend bij een ander hostel voor de deur, maar die had geen plek.
We besloten de Free Walking Tour, waar iedereen geode verhalen over had, te doen. Erg interessant! Als eerste het verhaal over San Pedro Prison, waar geen fotos van gemaakt mochten worden want de kans zat erin dat je gevangenen achter de ramen op de foto zou zetten. Voor de geinteresseerden is er google, en voor de nog meer geintereseerd geinteresseerden is er het boek “Marching Powder”, wat ik nog moet gaan zoeken en lezen. Door naar de witches market met lokpoeder, als je dat op iemand strooit komt hij of zij achter je aan.. spulletjes voor de Pacha Mama rituelen en gedroogde Llama babys, ook voor rituelen. Van een mooie kathedraal naar de lelijkste markt van de stad waar we gezond een fruitjiuice hebben gescoort. De laatste stop was een hoog gebouw met fantastisch uitzicht, en abseilmogelijkheid. Dit lokte me wel aan natuurlijk! Maar na 2 weken te hebben gezegd niet de Death Road te gaan doen, me talle redenen erbij, vond ik het ook wel een mooie change of plans om met Matt en Lucy de Death Road te boeken. En aangezien dit ervoor zorgde dat ik een extra dag in La Paz zou blijven, kon ik net zo goed nog een extra dag blijven en een avondje doorhalen met mn vrienden en dan na 5 dagen La Paz met hunt e vertrekken. Na de gratis tour was het tijd voor een middagje shoppen, wat erg goedkoop bleek te zijn hier! Hoe meer je koopt hoe makkelijker je ook dingen koopt. We kwamen terug met vanalles wat we dachten nodig te hebben. Vooral veel Alpaca en Llama print!

De volgende dag tijd voor de uitdaging: Death Road! De naam zegt precies wat het is. Wij als ervaren fietsers in Nederland weten ook wat niet veilig is, en dat was vooral dit eerste stuk. Op asvalt van een berg af waar ook vrachtautos toeterend langs reden, met daarnaast een zicht van 1 meter 26 omdat het zo mistig was. Ik ond zulke dingen op mn 20ste niet zo spannend, maar nu met 27 op de teller was dit toch wel even meer remmen geblazen. Daarna was het tijd voor de echte Death Road. Dit was een oude weg die vroeger als hoofdweg gebruikt werd, niet te geloven! En beter dat er nu een betere weg is! Een small bergweggetje met alleen steentjes, als een malle naar beneden! Wat een plezier!! Het eerste stuk was verschikkelijk, het steentjesstuk was fantastisch!
Nadat we het allemaal overleefd hadden natuurlijk tijd voor bier en lunch en een t-shirt van Barracuda, onze organisatie met erg geode fietsen!
En tijd voor nog meer bier voor in de bus terug, en Cuba Libre! Want vanavond was onze doorhaal avond!

Wat voor de volgende dag wel het vertellen waard was, met onze kater zijn we op zoek gegaan naar een lunchtentje. Ik sloeg de kaart open en zag Engels, Spaans en Nederlands! Met uitsmijters, satekroketten en huzarensalade! Satekroket kon ik niet overslaan natuurlijk! Ik had even een flashback naar een tentje die Jeltje en ik gevonden hadden op Bali (Bali toch Jeltje?), waar ze frikandellen en bitterballen verkochten!

Nog wat de stad verkend en op naar de miniature market, waar mensen hun minispullen kopen voor de Pacha Mama rituelen. Hier hebben lucy en ik een mini partyhead gekocht, want Lucy was bijna jarig! Terug in het hostel waren Elissa en haar vriend Razz, die haar een maandje komt opzoeken, er! Super gezellig! We kennen Elissa nog van het hostel in Sucre! Gezellig gegeten en happy hour bij de Ierse pub! Niet al te laat naar bed want Elissa en Razz gingen Death Road doen in de ochtend. En dan zouden we vrijdag met zn allen naar Isla Del Sol. Dit ging voor Elissa en Razz helaas niet door want zij stonden op de terugweg van Death Road 5 uren vast door een landslide! We hadden afgesproken bij de Indier, maar ze kwamen maar niet. Half 2 s nachts tekste zed at ze net terug waren.. Dus we zouden ze later op het eiland wel zien!

Op naar Isla del Sol, een eiland in het grooste hoogste meer van de wereld, Lake Titicaca. We besloten onze Barracuda shirts aan te doen, zodat we elkaar niet kwijt zouden raken..
Het eiland bleek een grote berg te zijn, en op het moment dat we op het eiland stapten moesten we ook al omhoog lopen! Matt en ik besloten op zoek te gaan naar een hostel en Lucy en onze aangehaakte Vinse Nina bewaakten de mochillas!
Goed doorgezet met de zware backpacks hebben we een hostel bovenop gevonden voor niet duur en een perfect uitzicht! Het was zo zonnig! Biertijd!

22 februari! Lucy haar verjaardag! Partyheads op! We zaten al dagen te ouwehoeren over mn spork, Lucy kende dat niet en vond het helemaal handig! Dus ik besloot haar dit minimale cadeau te geven, altijd lasting iets te geven terwijl de ander eigenlijk geen ruimte in de backpack heeft of het al te zwaar is..
Tijd voor birthday breakfast en birthday walk! Met de boot naar de noordzijde en terug lopen. Een Boliviaanse 3,5 uur.. Het was super mooi! Wel zwaar in de warmte en bergen, maar erg mooi!
Rond half 3 kwamen we terug bij ons dorpje Yumani, waar het tijd was voor een birthday beer en een bord vol spaghetti, want we waren uitgehongerd! Hier met het perfecte uitzicht hoorden we ineens “Matt!! Lucy..!! Yvoooonnee!!” Elissa en Razz! Blijkbaar de hele ochtend al onze namen aan het roepen! Precies op tijd voor birthday beer!

Tijd om dit bier-eiland te verlaten! Terug voor een nachtje aan wal in Copacabana! Maar eerst nog een kleine wandeling naar de Temple del Sol. We hadden 4 uur de boot, dappere Elissa en Razz zijn vandaag het eiland rondgelopen en hebben de boot van 4 uur ook nog gered!
Tijd voor afscheid, want Elissa en Razz gingen met de nachtbus de grens over naar Araquipa, Peru!
Wij hebben ons deze avond gesettled in ons hostelkamer met chips, chocola, wijn en een film in bed!

We hadden buskaartjes voor Puna (peru) gekocht. Daar stonden we dan, klaar om te gaan! Maar de bus had vertraging. En daarnaast konden we wel gaan, maar waren er protesten op de weg en kon de bus er niet langs, wat betekende dat we met onze backpack 3 uren omhoog moesten lopen en aan de andere kant een andere bus moesten pakken. Ik vond dit idee wat minder, want het zou betenenen dat we vrij laat de grens over zouden gaan, misschien wel richting donker, en al helemaal in het donker aan zouden komen. Ik stelde voor een terrasje te pakken in de zon en het ticket te verplaatsen naar de volgende dag. Prima idee! Dus een extra dagje Copacabana, ook geen straf!
Ons laatste avondeten in Bolivia was een uitdaging. Een gezellige kerel lokte ons het terras op met zijn menu van de dag. We bestelden wat happy hour drankjes en het menu. Even later kwam hij terug met de mededeling dat hij niet wist of ons eten wel zou komen, want de eigenaar en eigenaresse, getrouwd stel, had ruzie. Het verhaal was dat zij de hele dag inkopen had gedaan en hij altijd drunken is en onze gezellige ober de hele dag alles alleen moest doen.. en een minuut later was de soep er! Bijzonder.. Maar hij kon niks beloven voor het hoofdgerecht, we zouden zien. Ik moest even naar de wc, dus liep naar binnen. De ober liep met me het buur restaurant in want het leek hem geen goed idee dat ik te dicht bij de keuken zou komen, waar de mensen ruzie maakten.. Toen ik terug kwam vertelde Lucy dat de vrouw juist geslagen was door de man..! en dat de buurtvrouwen er snel bij waren haar te helpen! Wat een verhaal! De ober veronschuldigde zich meerdere keren en kwam met ons eten aan. Het toetje, chocolate cake, was helaas van gister, of nog langer geleden, want Matt boog zn lepel erbij om!
Bijzonder verhaal!

De volgende ochtend, 25 februari, de bus naar Puno, Peru!
Deze 4 weken Bolivia zijn super gaaf geweest! Fantastische mensen ontmoet en super dingen gedaan! Het avontuur gaat verder in Peru..!